door
Samenvatting: De fundamentalistische beweging, die in de V.S. zeer sterk is, geeft publieke steun aan pro-Isralische beleid van de V.S. Gary North legt uit waarom. De fundamentalistische visie op de toekomst houdt in dat de ware christenen (fundamentalisten dus) in de zeer nabije toekomst door Christus opgehaald zullen worden naar de hemel, zodat zij niet hoeven te sterven. Daarmee hangt de overtuiging samen dat er - na die Opname - een periode Grote Verdrukking moet komen die de Isralische Joden treft. Wil de profetie kloppen, dan moeten er dus Joden in Isral zijn om uitgeroeid te kunnen worden tijdens die Grote Verdrukking. Vandaar de evangelische steun aan Isral.
Moeilijkheid :
Navigatietips:
Dit artikel werd vertaald uit het Engels door Tjerk Muller
Elke keer als Isral en de Palestijnen met elkaar overhoop liggen, staat de V.S. paraat met een diplomaat om de boel te lijmen. Twee jaar geleden al, toen president Clinton premier Ehud Barak en Jasser Arafat ontmoette voor vredesbesprekingen, vond christen-auteur Gary North het tijd om een onderwerp aan te snijden dat verbluffend is voor Joden, irritant voor Arabieren en onontkoombaar voor Amerikaanse Senatoren: de niet aflatende politieke steun voor de Staat Isral door Amerikaanse fundamentalisten.
De roep om een pro-Isralische Amerikaanse buitenlandpolitiek is fundamenteel voor de leiders van het Amerikaanse Protestantse fundamentalisme. Dit is waar geweest vanaf 1948. Pat Robertson en ds. Jerry Falwell zijn hun hele carrire pro-Isral geweest, twee decennia voor de komst van Nieuw Christelijk Rechts in de late 70er jaren van de 20e eeuw.
Deze mannen zijn geen afwijkende stemmen. Het Trinity Broadcasting Netwerk steunt Isral evenzeer. Evenzo de best verkopende schrijvers die spreken namens het Protestantse fundamentalisme en het tevens zeer benvloeden:
Men zou zich af kunnen vragen: "Vanwaar die steun aan Isral?". Fundamentalisten eerder in de 20e eeuw werden soms juist geassocieerd met anti-Semitisme. James M. Gray van het Moody Bible Institute in 1927 schreef een sympathiek redactioneel commentaar van de serie van Henry Ford Dearborn Independent toe, over Joden. Grays commentaar verscheen in het Moody Bible Institute Mothly. Arno C. Gaebelein, een vooraanstaand fundamentalistisch leider, geloofde dat de Protocollen van de Geleerde Wijzen van Zion een authentiek document was. Gaebeleins boek uit 1933, The Conflict of the Ages, zou vandaag als anti-Semitisch beschouwd worden.
Andere fundamentalistische leiders uit de tijd vr de Oorlog, probeerden, hoewel ze niet anti-Semitisch waren, neutraliteit te behouden ten aanzien van Hitlers vervolging van de Joden. In zijn boek uit 1977, Armageddon Now!, citeert Christen-historicus Dwight Wilson verscheidene voorbeelden van fundamentalistische theologen in de late 30er jaren van de 20e eeuw die Hitlers discriminatoire politiek tegen de Joden zagen als onderdeel van Gods oordeel tegen de Joden. Hij schrijft: "Verzoeken vanuit Europa om hulp aan Joodse vluchtelingen vielen tegen dovemansoren, en Handen Af betekende: geen helpende hand. Dus, hoewel de premillennialisten theologisch meer pro-Joods waren dan enige andere Christelijke groep, waren ze ook apathisch" (p.96v.)
Wat was het toch dat bijna de gehele fundamentalistische beweging overtuigde van vijandigheid of neutraliteit tot steunbetuiging aan Isral te bewegen? Geen eenvoudig antwoord zal voor iedereen kunnen gelden, maar er is een gemeenschappelijke motivatie, n die niet serieus genomen wordt door de meeste mensen in de geschiedenis, namelijk: levend het leven te verlaten.
De Christelijke leer van de eschatologie handelt over de laatste dingen. Soms handelt eschatologie over het persoonlijke: de dood van het individu. Gewoonlijk, echter, heeft het te maken met Gods laatste oordeel over de mensheid.
Er zijn drie voornaamste visies van eschatologie geweest in de geschiedenis van de Kerk, die theologen classificeren als premillennialisme, postmillennialisme, en amillennialisme. De pre- en post- aanduidingen verwijzen naar de verwachte tijd van de lichamelijke wederkomst van Jezus in het gezelschap van engelen: vr (pre) de instelling van een aards koninkrijk van God, of nadat (post-) dit koninkrijk zijn heerschappij over de aarde heeft uitgestrekt.
De amillennialistische visie is dat het koninkrijk van God voornamelijk spiritueel is. Dit werd de dominante visie van het Christendom voor meer dan een millennium na Augustinus Stad van God, met zijn onderscheid tussen de stad van God, de Kerk (geestelijk en permanent) en de politieke steden van de mens (die opkomen en weer vergaan). Luther hield vast aan deze eschatologische visie. De meeste van de Europese Protestantse Hervormers in de 16e eeuw hielden er eveneens aan vast.
Maar de zeventiende eeuwse Schotse Presbyterianen zouden veeleer vasthouden aan de postmillennialistische visie, en zij droegen het met zich mee toen zij emigreerden naar Amerika. Hun postmillennialisme rustte gedeeltelijk op hun geloof dat God de Joden tot het Christendom zou bekeren als een voorspel op het koninkrijks periode van grootste uitbreiding, een idee ontleend aan PaulusBrief aan de kerk te Rome, hoofdstuk 11. Presbyterianen zijn officieel geboden te bidden voor de bekering van de Joden. [Westminster Larger Catechism (1647), Antwoord191.] De eerste generatie van Puriteinse Congregationalisten in Nieuw Engeland hielden ook aan gelijksoortige postmillenniale overtuigingen vast.
De premillennialistische visie werd door velen geaccepteerd in de kerk van vr Augustinus, hoewel de andere visies verdedigers hadden. Na 1660 werd het premillennialisme steeds meer gewoon binnen het Amerikaanse Puritanisme. Cotton Mather was een premillennialist. Maar Jonathan Edwards was de postmillennialistische visie toegedaan. Vr de Burgeroorlog waren in het 19e eeuwse Amerika beide visies gewoon. Na de Oorlog verving premillennialisme het postmillennialisme gestaag onder fundamentalisten. Een geseculariseerd postmillennialisme werd door de Social Gospel movement aangenomen. Niet-fundamentalistische Protestanten vanuit Continentaal Europa, evenals de Rooms-Katholieken, bleven amillennialistisch. Postmillennialisme stierf uit na de Eerste Wereldoorlog tot de late jaren '70 van de 20e eeuw, toen het een beperkte heropleving doormaakte.
Fundamenteel voor zowel premillennialisme als postmillennialisme is pessimisme ten aanzien van de pogingen van christenen om een cultuurbreed koninkrijk van God op aarde te bouwen. Beide posities houden eraan vast dat alln door Jezus lichamelijke aanwezigheid tussen de heiligen, christenen een cultureel alternatief voor de concurrerende koninkrijken van de mens kunnen scheppen. De premillennialist gelooft dat deze taak een internationale koninkrijk te bouwen een daadwerkelijke duizend jaar vr het Laatste Oordeel zal beginnen, met Jezus heersend vanaf een letterlijke troon, waarschijnlijk geplaatst in Jeruzalem. De amillennialist ziet deze universele uitstrekking van het koninkrijk van God in de maatschappij alleen als mogelijk na de wederopstanding van de gehele mensheid bij het Laatste Oordeel, dat is, in een zonde-vrije, doods-vrije wereld waar alleen christenen zijn.
Even vr Jezus wederkomst om een aards koninkrijk te vestigen, betogen de meeste amillennialisten en alle premillennialisten, zal er een tijd van verdrukking zijn, de Grote Verdrukking genaamd. Het is op dit punt dat de discussie over de Joden begint. Amillennialisten geloven dat christenen vervolgd zullen worden door hun vijanden. Een handjevol premillennialisten, "historische premillennialisten" genoemd, identificeren eveneens christenen als het doelwit. Deze versie van premillennialisme is institutioneel bezien onbetekenend geweest sinds 1870. De dominante premillennialistische visie zegt dat Joden de Grote Verdrukking zullen ondergaan. Wedergeboren christenen zullen de coup zijn ontvlucht - letterlijk. Dit is de doctrine van de Opname vr de Grote Verdrukking.
Volgens pre-tribulationistische premillennialisten, die ook wel dispensationalisten genoemd worden, zal Jezus heimelijk in de wolken komen en overleden christenen - en alln christenen - uit de doden opwekken. Onmiddellijk hierop volgend zal iedere ware christen lichamelijk overgebracht worden naar de lucht, en vandaar naar de hemel: dit is het gebeuren van de Opname. Het bijbelgedeelte dat wordt geciteerd om deze visie te verdedigen kan worden gevonden in Paulus eerste brief aan de kerk te Thessaloniki: "Want de Heer Zelf zal met een geroep, met de stem van een aartsengel, en met de bazuin van God neerdalen van de hemel. En die in Christus gestorven zijn, zullen eerst opstaan. Daarna wij, die levend overgebleven zijn, zullen tezamen met hem opgenomen worden [harpazo] in de wolken, de Heere tegemoet, in de lucht; en alzo zullen wij altijd met de Heer zijn." (I Thes. 4:16-17).
Door het meeste van de Kerkgeschiedenis heen werd dit gedeelte geassocieerd met het Laatste Oordeel, maar beginnnend vanaf ongeveer 1830 in Engeland, werd het verbonden met de premillennialistische, pretribulationele Opname - een begrip dat niet in de Griekse tekst of in enige Nederlandse vertaling van het Nieuwe Testament kan worden gevonden. De Latijnse wortel van het Engelse woord voor "Opname", Rapture, is in de Vulgaat van Hironymus, een vertaling van het Griekse "harpazo"- grijpen, vangen, of plukken.
Dit perspectief op de aardse toekomst werd meer en meer populair onder fundamentalisten vanaf 1870. Het werd formeel vastgelegd in de voetnoten van de Scofield Reference Bible (1909; gereviseerd, 1917). In 1930 werd het het eerste Oxford University Press boek dat de verkoopcijfers van een miljoen haalde. Het heeft inmiddels meer dan vijf miljoen exemplaren verkocht. C.I. Scofields systeem heeft het fundamentalisme meer dan negen decennia gedefinieerd.
Van de op de Opname gebaseerde vlucht uit de geschiedenis wordt nu door vrijwel alle fundamentalisten geloofd dat hij ophanden is. Generaties fundamentalisten hebben geloofd dat zij de lichamelijke dood zouden ontkomen. Zij zullen getransporteerd worden in de lucht, zoals Elija, maar dan zonder de hulp van vurige wagens.
Maar wanneer? Dat is altijd de grote vraag geweest. Het antwoord: "Spoedig."Maar waarom spoedig? Waarom niet duizend jaar van nu? Het psychologische antwoord: Omdat de mensen geen duizend jaar leven. Het voornaamste punt waarop de bijbelprofetien van het fundamentalisme verkopen, is het inzicht in wat spoedig komende is. In dit geval staat het punt van de sterfelijkheid centraal. Zoals de slogan zegt: "Iedereen wil naar de hemel, maar niemand wil graag sterven." De doctrine van de op handen zijnde Opname staat christenen toe serieus te geloven dat ze naar de hemel kunnen gaan zonder te sterven. Miljoenen Amerikanen vandaag de dag geloven dit.
Maar hoe kunnen ze zo zeker zijn? Vanwege de gebeurtenissen in 1948. In dat jaar leek het cruciale ontbrekende stuk van de profetische puzzel - het herstel van de natie van Isral - waar te worden. Critici van het dispensationalistische systeem konden niet langer zeggen: "Maar waar is Isral in dit alles?" Het antwoord kon eindelijk zijn: "In Palestina, net op tijd voor de Grote Verdrukking."
De bron van het idee van de Grote Verdrukking wordt gevonden in Jezus laatste woorden aangaande Isral, die genoteerd zijn in Matthes 24 en Lukas 21.
Maar wanneer u ziet dat Jeruzalem door legers omsingeld wordt, weet dan, dat haar verwoesting nabij gekomen is. Laten dan degenen die in Judea zijn vluchten naar de bergen; en laten degenen die in het midden [van de stad] zijn er uit trekken. En laten degenen die op het veld zijn niet in [de stad] komen. Want dit zijn de dagen van wrake opdat alles vervuld worde, dat geschreven is. Maar wee de bevruchte en de zogende vrouwen in die dagen, want er zal grote nood zijn in het land, en toorn over het volk. En zij zullen vallen door de scherpte van het zwaard, en als gevangenen weggevoerd worden naar alle volken. En Jeruzalem zal door de heidenen vertrapt worden, totdat de tijden van de heidenen vervuld zijn. (Luk. 21:20-24)
Door het meeste van de kerkgeschiedenis heen werd deze profetie uitgelegd als vervuld door de Romeinse belegering van Jeruzalem en de verwoesting van de tempel in 70 na Christus. Met de opkomst van het dispensationalisme echter, werd de vervulling van deze passage naar de toekomst verschoven.
Critici van het dispensationalisme hadden lang gevraagd: "Waar is de natie van Isral? Waar zijn de Joden?" Niet in Palestina in ieder geval. Dus, neigden dispensationalisten ernaar deze profetie van bijna volledige verwoesting toe te passen op Joden in het algemeen - slechts in symbolische zin wonend in Isral - tot 1948. Dit was n reden voor hun zwijgen over Hitlers vervolging. Hitler was slechts een volgende sport in de ladder van vervolging die leidde naar de onontkoombare Grote Verdrukking.
De geprofeteerde uitvoering van de Grote Verdrukking is verschoven over de jaren. Zoals Wilson aantoont in Armageddon Now! was Rusland van 1917 tot 1977 de voornaamste kandidaat. Maar na 1991 is dit moeilijk geworden te verdedigen, om voor de hand liggende redenen. De ineenstorting van de Sovjet-Unie heeft een groot probleem geschapen voor de theologen van het dispensationalisme en haar populaire auteurs. Maar er zijn niet even zo grote twijfels gerezen over de hevigheid van de komende vervolging. Hier volgt de mening van John F. Walvoord, een van de leidende theologen van het dispensationalisme, die drie decennia gediend heeft als president van Dallas Theological Seminary (gesticht in 1924), het voornaamste seminarie van de beweging:
De zuivering van Isral in hun tijd van zorg wordt beschreven door Zacharia in deze woorden: "En het zal geschieden, dat in al het land, zegt Jehova, twee delen daarvan afgesneden zullen worden en sterven; maar het derde deel zal daarin achtergelaten worden. En ik zal het derde deel in het vuur brengen, en hen louteren zoals zilver wordt louteren, en beproeven zoals goud wordt beproefd."(Zacharia 13:8,9). Volgens de profetie van Zacharia, zullen twee derde van de kinderen van Isral in het land omkomen, maar zal het n-derde deel dat overblijft gelouterd worden en de verlossing van God afwachten bij de tweede komst van Christus die beschreven wordt in het volgende hoofdstuk van Zacharia [John F. Walvoord, Israel in Prophecy (Grand Rapids, MI: Zondervan, [1962] 1988), p. 108.]
Niets kan of zal gedaan worden door christenen om Israls Joden te redden van deze ramp, want alle christenen zullen verwijderd zijn van deze wereld, drie en een half jaar vr het begin van deze 42-maanden durende periode van verdrukking. (De totale periode van zeven jaar wordt uitgelegd als de vervulling van de zeventigste week van Danil [Dan. 9:27].)
Wil het overgrote deel van de hedendaagse christenen de lichamelijke dood ontsnappen, dan zal tweederde van de Joden in Isral moeten sterven, en wel spoedig. Dit is de grimmige profetische ruil die fundamentalisten maar zelden publiekelijk ter sprake brengen, maar die de centrale motivatie is in de steun van de beweging voor Isral. Het moet duidelijk zijn waarom zij geloven dat Isral door het Westen verdedigd moet worden tot elke prijs: Als Isral met militair ingrijpen werd verwijderd uit de geschiedenis vr de Opname, dan zou de sterkste zaak voor de spoedige ontsnapping van christenen aan de dood verzaakt moeten worden. Het zou het onbepaalde uitstel van de Opname betekenen. De fundamentalistische beweging bloeit op de leerstelling van de op handen zijnde Opname, niet op de onbepaalde uitgestelde Opname.
Elke keer als je de zin: "Jezus komt spoedig terug." hoort, zou je in gedachten toe moeten voegen: "en twee-derde van de Joden uit Isral zullen dood zijn in spoedig-plus-84-maanden." Fundamentalisten geloven werkelijk dat zij waarschijnlijk niet lichamelijk zullen sterven, maar om dit geloof profetisch te kunnen verzekeren, moeten zij de doctrine van een onvermijdelijke holocaust verdedigen.
Deze specifieke motivatie voor de steun aan Isral wordt nooit gepredikt van enige fundamentalistische kansel. De gelovigen horen preken - vele, vele preken - over de Opname vr de Grote Verdrukking. Op andere momenten horen zij preken over de Grote Verdrukking. Maar zij horen nooit de twee themas verbonden worden: "Wij kunnen de dood vermijden, maar alleen omdat twee-derde van de Joden in Isral onvermijdelijk zullen sterven in een toekomstige holocaust. Amerika moet de natie van Isral daarom steunen teneinde de Israelis in leven te houden tot na de Opname." Fundamentalistische predikers verwachten van hun gemeenten dat zij zelf 1 en 1 bij elkaar optellen. Het zou politiek incorrect zijn de optelsom in het publiek te maken.
De fundamentalisten die ik ken zeggen meestal dat ze Joden waarderen. Ze denken dat Isral verreweg superieur is aan Arabische naties. Ze geloven in een pro-Isralische buitenlandpolitiek als ondersteuning van de democratie en de belangen van Amerika. Ze denken niet na over het profetische lot van Israls Joden behalve inzoverre zij de dreiging van de Grote Verdrukking weg willen schuiven van zichzelf en hun families. Desalniettemin komt het hier op neer: het profetisch slachtofferen van Isral. Deze zondebok, niet de christenen, moet weggezonden worden in de wildernis na de Opname.
Hun eschatologie heeft voor fundamentalisten geresulteerd in een paradox. Wat als, als een gevolg van evangelisatie, de Joden van Isral, en masse werden bekeerd tot het Christendom? Ze zouden dan Opgenomen worden, samen met hun heidense broeders en zusters, slechts Arabieren achterlatend. Dit scenario zou de onmiddelijke vervulling van de profetie onmogelijk maken: geen post-Opname Isralis om verdrukt te worden. Dus, hebben fundamentalisten geconcludeerd dat de grote meerderheid van de Joden in Isral niet kan, niet zal en niet mag bekeerd worden tot het Christendom.
Dit roept een voor de hand liggende vraag op: Waarom zou men geld besteden
aan het evangeliseren onder Isralis? Het zou een verspilling van middelen
zijn. Dit is waarom er zo weinig actieve fundamentalistische bedieningen zijn in
Isral, die zich richten op Joden. Ze richten zich in plaats daarvan op
Arabieren. Eschatologisch gesproken moet het lichaam van de Israli behouden
worden zodat hij lang genoeg mag leven om de Grote Verdrukking door te maken.
Maar zijn ziel is vervangbaar. Dit is waarom fundamentalisten publieke steun
geven aan Isral als natie, maar vervolgens weinig doen om aan Isralis het
traditionele protestantse leerstuk te prediken van verlossing in Jezus Christus.
Fundamentalisten hebben een profetische agenda voor Isralis waar tweederde
van de zielen van de Isralische bevolking niet in past. Isralis behoren
tot de enige groep op aarde die een onofficieel maar werkzaam brandmerk
tegen evangelisatie heeft gekregen van fundamentalisten, met de specifieke
reden dat God de Isralis kan bewaren, zodat het moderne Isral vernietigd
zal kunnen worden in de Grote Verdrukking. De aanwezigheid van Isral
rechtvaardigt de hoop van fundamentalisten, dat christenen, en alln christenen, levend het leven zullen verlaten.
Gary North is de schrijver van Rapture Fever. Download een gratis exemplaar op www.freebooks.com
Relevante link
Aantal bezoekers sinds 6 april 2002:
UNIVERSI FINIS VERITAS!
Site Design: Copyright
1998-2000 Stichting Europese Apologetiek
Pagina gemaakt op: 6 april 2002
Pagina bijgewerkt op: