|
|||
|
2002Januari - Juni
|
|||
Navigatietips: als u tot deze pagina toegang kreeg via een link van buitenaf (bijv. via een search engine), dan kunt u hier de nederlandse homepage van de stichting vinden
Algemene disclaimer: zie onderaan
DEN HAAG - De Lijst Pim Fortuyn is een klassiek rechtse partij. Minder rechts dan de VVD, iets conservatiever dan het CDA. Politicoloog Hans Keman heeft het wetenschappelijk nagerekend. Dat Fortuyn over anderhalve week behoorlijk wat zetels krijgt, is volgens hem te wijten aan de andere partijen. Die zijn teveel op elkaar gaan lijken.
Als de verschillen in de Nederlandse politiek minimaal zijn, hoe trekken de partijen dan hun stemmers?
Hans Keman (53), professor aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, heeft met collega Paul Pennings de verkiezingsprogramma's van de partijen bekeken. Aan de hand daarvan is volgens hem goed in beeld te brengen hoe links of rechts, progressief of conservatief partijen zijn. En daaruit blijkt meteen waar de gaten vallen en kiezers te winnen zijn.
Niet de waan van de dag bepaalt volgens de internationale deskundigen de keuze van de stemmer. Keman:
,,We kwamen tot de conclusie dat de kiezer wel degelijk redeneert vanuit de inhoudelijke verschillen tussen partijen.
Hij is niet dom. Zo werkt het vrijwel overal om ons heen.''
De verschillen moeten te vinden zijn in de verkiezingsprogramma's van de partijen. Want daarin staat hoe zij het land willen besturen. Afgesproken is om de programma's te toetsen aan een lijst criteria om vast te stellen waar de partijen staan in het politieke spectrum.
Ze zijn links als ze onder andere een sterke overheidsrol, uitgebreide welvaartsstaat, veel aandacht aan mensenrechten en internationale hulp bepleiten. Wie 'law and order', traditionele waarden, geloofsovertuiging en meer marktwerking voorop stelt, scoort aan de rechterkant.
Zo zijn er zowel links als rechts tien ijkpunten.
Het progressieve en conservatieve gehalte van partijen is bepaald naar de mate waarin mensen op grond van de politieke beloftes en verlanglijstjes vrij zijn om te doen en te laten wat ze willen.
De tolerantste partijen zijn het progressiefst.
Op die manier hebben Keman en collega's de partijprogramma's van 1989 tot en met dit jaar punten toegekend en in een overzicht verwerkt. Daaruit is snel af te lezen dat de verschillen in de Nederlandse politiek beperkt zijn. Waar linkse partijen in theorie honderd punten kunnen halen, blijft het maximum op twintig steken. Waar rechts partijen op min honderd kunnen uitkomen, daalden ze tot en met 1998 niet verder dan min twaalf. De partijen schommelen om het nulpunt, zonder extreme uitschieters.
Uit de puntentoekenning aan de verkiezingsprogramma's blijkt dat vrijwel alle clubs deze keer veel rechtser zijn dan in 1998, toen de zaak een beetje naar links opschoof. GroenLinks kan nu bijna GroenMidden gaan heten.
Paul Rosenmöller en consorten scoren dit jaar rechtser dan D66 in 1998. PvdA, D66 en de ChristenUnie zijn opgeschoven naar de middenpositie die het CDA in 1989 bekleedde. Waarbij de ChristenUnie momenteel linkser is dan de PvdA.
Tussen CDA, PvdA en Leefbaar Nederland zijn de verschillen minimaal. ,,Dat is ook de reden waarom Leefbaar Nederland zo matig scoort in de peilingen. Ze zitten keurig in het midden en bieden de kiezer geen topics waarop ze zich onderscheiden.''
(....)
Op de rechterflank heeft Keman twee partijen ingetekend. De VVD en de Lijst Pim Fortuyn. De uitkomst moet Fortuyn goed doen. Als hij zich aan de beoordeelde verkorte versie van zijn partijprogramma houdt, mag niemand hem extreem-rechts noemen. De VVD is nog altijd rechtser.
(....)
Dat partijen zich daar bewust van zijn en zich weer ouderwets als links en rechts opstellen, vindt Keman een verdienste van Fortuyn.
,,We spelen weer het oude spel uit de jaren tachtig. Partijen sluiten elkaar weer uit. Zo hoort het. De spanning is terug.''
Uit het artikel 'VVD is rechtser dan Fortuyn', Nederlands Dagblad, 4 mei 2002
CDA-leider Balkenende vindt dat het nieuwe kabinet „een nieuwe morele agenda” moet opstellen. „Er zijn de afgelopen jaren nogal wat grenzen verlegd.”
Lees het artikel Balkenende wil „morele agenda”, Reformatorisch Dagblad, 3 april 2002
(...) Op basis van de opiniepeilingen lijken na de verkiezingen twee coalities denkbaar: CDA-PvdA-GroenLinks (eventueel ChristenUnie) of CDA-VVD-Lijst Pim Fortuyn.
De christendemocraten hebben het, als vanouds, weer voor het kiezen. CDA-leider Balkenende mag het zeggen, zeker als zijn partij de grootste wordt: wil hij 'linksom' of 'rechtsom' een coalitie vormen?
(....) Balkenende lijkt vastbesloten om niet vóór 15 mei een coalitievoorkeur - 'linksom' of 'rechtsom' - uit te spreken.
Ook in zijn gisteren verschenen boek, Anders en beter, geeft hij daarover geen uitsluitsel. Bij de presentatie had hij kritiek op Fortuyn ('politiek jojogedrag'), maar ook op PvdA en GroenLinks (verwachten als vanouds te veel van de overheid) en de VVD (is al enige jaren niet op denkwerk betrapt).
En dat terwijl het CDA, acht jaar na zijn 'historische' verkiezingsnederlaag, in
de peilingen nog steeds kleiner is dan toen. Balkenendes verwijt aan de VVD
heeft jarenlang zijn eigen partij achtervolgd: de christendemocraten wisten niet
duidelijk te maken wat zij anders zouden doen dan Paars.
Dat ligt nu wel anders. Nog maar een jaar geleden klaagde Ab Klink, directeur van het wetenschappelijk bureau van het CDA, dat zijn denktank wel mooie ideeën had, maar dat de Tweede-Kamerfractie van Jaap de Hoop Scheffer er geen vuist mee maakte. Balkenende doet dat vanaf zijn dag één als CDA-leider anders en beter.
Maar daarnaast wordt er nu beter naar het CDA geluisterd domweg omdat Paars z'n tijd heeft overleefd.
Ook met Balkenendes boek in de hand laat de eerstvolgende regeringscoalitie zich niet voorspellen.
Dat is geen kwestie van 'vlees noch vis'. Op diverse punten kiest het CDA een eigen, derde weg tegenover de PvdA, die na de paarse capitulatie voor het marktdenken vooral terugvalt op de overheid, én tegenover Fortuyn, die overheid en samenleving zo ongeveer wil afschaffen.
Het CDA laat, doordacht, de overheid hier terugtreden, daar juist met nieuwe kracht tussenbeide komen. Maar vooral doet Balkenendes CDA veel meer aan 'gemeenschapsdenken'. Dat roept tegelijk een vraag op:
laten mensen die uit traditionele verbanden zijn los-geïndividualiseerd, zich nog tot samenleving organiseren?
(...) Op 15 mei, anders dan vier jaar geleden, valt er weer iets te kiezen. Een stem op PvdA, VVD of Fortuyn geeft de slinger een ruk naar links of naar rechts. Een stem op het CDA betekent, ook al zou Fortuyn in de coalitie komen, een matigende, stabiliserende en sociale inbreng. En een stem op GroenLinks/SP dan wel ChristenUnie/SGP staat - hopelijk - voor creatieve oppositie die welke coalitie dan ook bij de les kan
houden.
Uit het artikel 'Links-rechts', Nederlands Dagblad, 2 mei 2002
Op de website van dagblad Trouw valt een aardige discussiegang naar de landelijke verkiezingen toe na te lezen. In tot nu toe zeven rondes worden de spelers, hun standpunten verkend en een sterkte/ zwakte analyse gegeven. Deze week:
"Een campagne met de onstuitbare opkomst van Pim Fortuyn, spanningen over de multiculturele samenleving, openlijk wantrouwen jegens de islam, en dan ook nog de ontknoping van Srebrenica. De gebeurtenissen van de afgelopen weken zijn het panel niet in de koude kleren gaan zitten. Dat resulteerde in tirades aan het adres van de gevestigde politiek."
Lees het artikel: Zevende ronde / Tirades aan de gevestigde politiek, Trouw, 27 april 2002
Ga naar het dossier StemmingMaken in Trouw
Met de slogans 'grote genezingswonderen' en 'kom uw genezing halen' mag de Kempische Volle Evangelie Gemeente Rehoboth in Eersel niet meer haar bijeenkomsten aanprijzen. Volgens de Reclamecodecommissie zijn wonderen niet aangetoond en is de advertentie 'te absoluut en misleidend'.
De gemeente hield vorig jaar oktober een grote genezingscampagne met Charles Ndifon en Victor Emenike in een tent bij Eersel. Grote wonderen werden beloofd en de mensen stroomden toe.
Er mag echter niet meer geadverteerd worden met deze 'genezingswonderen' en 'kom uw genezing halen', zo betreurt Rehoboth. Een vrouw uit Eindhoven diende een klacht in bij de Reclame Code Commissie.
De uitspraak van de commissie beperkt volgens de gemeente de godsdienstvrijheid. ,,De commissie heeft totaal niet gereageerd op onze argumenten dat het hier om een uitnodiging voor een kerkelijke bijeenkomst gaat. Ze heeft onze claim van genezing op dezelfde manier getoetst als een reclame voor medicijnen'', zegt voorganger Cees Laurey. ,,Stel dat we zouden adverteren met de bijbeltekst 'Jezus geeft u rust', moeten we dan ook medisch gaan bewijzen dat dit waar is? Op deze manier kun je geen enkele bijbelse belofte meer citeren.''
,,Het kan een geloofsuiting zijn, maar het is ook een reclame-uiting'', vindt P. Ancion, woordvoerder van de Reclamecodecommissie. ,,Als een bakker een misleidende tekst gebruikt om zijn brood aan te prijzen, kan dat niet. Maar dat wil niets zeggen over dat hij zijn brood niet mag verkopen.'' Volgens haar moet de gemeente een andere manier vinden om mensen naar de kerk te trekken. ,,Een rechter kan beslissen of hun godsdienstvrijheid wordt aangetast, wij oordelen alleen over de reclame-uiting.''
Op de zitting probeerde Rehoboth de commissie te overtuigen dat er wel degelijk wonderen zijn gebeurd, zowel in lichamelijke als in psychische zin. Een vrouw vertelde dat ze sinds de bijeenkomst geen last meer van epilepsie heeft gehad. ,,De reguliere geneeskunde is echter huiverig om dit als wonder te erkennen. Ze zeggen wel dat het om een plotselinge en snelle genezing gaat, maar de oorzaak daarvan is moeilijk te bewijzen'', zegt T. van Kooten, de advocaat die door de kerk is ingeschakeld. In een brief aan de commissie wijst hij erop dat 'genezen' een breed begrip is. Mensen kunnen niet alleen fysiek genezen zijn, maar zich ook in geestelijk opzicht genezen kunnen voelen. Twee personen hebben wel een schriftelijke verklaring van hun arts meegekregen, maar daaruit bleek volgens de commissie niet dat de patiënten genezen zijn als gevolg van hun bezoek aan de bijeenkomst.
,,Een hele geloofsrichting staat in de beklaagdenbank'', zegt Hijme Stoffels, socioloog en onderzoeker van religieuze wonderen. ,,Jan Zijlstra -de big
shot van dit moment- werkt met zulke uitspraken, ik ken gemeentes in Amsterdam die adverteren met 'God geneest ook in Amsterdam' en dan gaat het om genezing van aids tot kanker. Deze uitspraak gaat verder dan alleen de Kempische Volle Evangelie Gemeente.''Het probleem met onderzoek naar wonderbaarlijke genezing is volgens Stoffels dat het niet aantoonbaar is of het inderdaad om een wonder gaat. Net zo min kun je bewijzen dat het niet het geval zou zijn.
,,Als een voorganger tegen iemand in een rolstoel zegt: 'Sta op in Jezus' naam en genees', en die persoon doet een paar aarzelende stapjes en begint steeds beter te lopen, hebben we dan God aan het werk gezien? Dat is niet vast te stellen.'' Twee taalvelden lopen in deze zaak door elkaar heen, zegt Stoffels. ,,De geloofsuitspraak en het medische domein. Dat is het probleem.''
Stoffels begrijpt dat de gemeente het een aantasting van hun godsdienstvrijheid vindt. ,,Waarom zou je iets niet in een advertentie mogen zetten waar je heilig van overtuigd bent? Met deze uitspraak mag je dus geen aandacht vestigen op gebedsgenezing. Heel merkwaardig. Ik vind de uitspraak overtrokken.'' Volgens hem beseffen ook de voorgangers in pinkstergemeentes dat de genezing niet voor iedereen en voortdurend beschikbaar is. ,,Ook pinkstervoorgangers gaan een keer dood.'' (...)
Uit het artikel: Reclamecodecommissie: géén wonderen beloven, Trouw, 26 april 2002
AMERSFOORT - Het komt steeds vaker voor dat jongeren die zijn opgegroeid binnen de christelijke gemeente - ook in orthodox-protestantse kring - besluiten moslim te worden. Dat zegt Cees Rentier, stafmedewerker van de stichting Evangelie en Moslims, zaterdag
20 april 2002 in het EO-radioprogramma Kerkplein. Zondag wordt Rentier bevestigd als predikant voor buitengewone werkzaamheden in de Nederlandse Hervormde Kerk.
Dat (met name) jongeren de overstap maken van het christendom naar de islam gebeurt in Nederland verhoudingsgewijs minder dan in Engeland of Duitsland, maar het neemt wel toe, zegt Rentier. 'Het is ook niet meer zo dat het zich beperkt tot jongeren die vanwege hun huwelijk moslim werden. Meestal ging het daarbij om vrouwen, al kon je je afvragen in hoeverre dat ook een overtuigde keuze voor de godsdienst was.
Maar we zien nu mensen die puur om religieuze redenen moslim worden, terwijl ze voorheen lid waren van, of in elk geval opgegroeid zijn binnen een christelijke gemeente.'
Wat maakt de islam zo aantrekkelijk voor hen?
'De islam presenteert zich als een logisch, rationeel geloof. Overzichtelijk, niet ingewikkeld. Ze belijden bijvoorbeeld niet de Drieëenheid, geen menswording van God.
De islam is ook voor een westerling goed uit te leggen. Soms speelt ook een rol dat mensen niet de gemeenschap in de kerk hebben ervaren, waar de bijbel over spreekt.
Voor wie het Evangelie serieus leest, zijn de verwachtingen ten aanzien van de gemeente hooggespannen. Met het risico dat de kerk daar geen gestalte aan geeft en mensen teleurstelt.
Als ze op dat punt in ontmoeting met moslims wel een positieve ervaring opdoen, kan dat de aantrekkingskracht bevorderen.'
Speelt zendingsdrang van moslims hierbij ook een rol?
'Moslims hebben de plicht om het geloof te verbreiden. In Nederland hebben we daar eigenlijk nooit zoveel mee te maken gehad. Dat komt doordat hier de islam hier vooral is vertegenwoordigd door arbeidsmigranten. Dat is nog steeds de grootste groep. Ze zijn niet gekomen om hier hun geloof eens helder in de samenleving te presenteren. Gaandeweg verandert dat beeld, onder andere door de aanwezigheid van de islamitische universiteiten, waardoor er meer moslims zijn die in goed Nederlands de geloofsleer van de islam uiteen weten te zetten. Een voorbeeld is de actie van moslims die na afloop van de EO-jongerendag pamfletten uitdeelden, uitgerekend onder jongeren die bewust met God bezig waren.
Die zelfbewuste presentatie van hun geloof onder moslims neemt toe. Ik zie dat met name op het internet, waar heel bewust wordt gepoogd om de islam ten opzichte van het christendom te profileren. Daarbij valt op dat rekening wordt gehouden met de westerse cultuur, de christelijke of humanistische achtergrond.'
Dat maakt een gerichte toerusting aan jongeren noodzakelijk?
'Ja, een gemeente in Rotterdam zal men zich daar door de context meer bewust van
zijn dan op de Veluwe. Maar ook daar zal men erop bedacht moeten zijn. Je kunt
wel in een dorp wonen waar je nauwelijks moslims tegenkomt, maar als jongeren
vandaaruit naar de stad gaan voor het voortgezet onderwijs, krijgen ze er mee te
maken. Ouders en kerkenraadsleden realiseren zich dat vaak onvoldoende, vaak
omdat ze zelf eenvoudigweg nooit een moslim hebben gesproken. Ze voelen dan
niet aan hoe serieus de vragen van jongeren kunnen zijn. Die vragen komen
niet alleen door wat ze in de media zien; het zijn vragen van hun
leeftijdgenoten, vrienden of medestudenten die authentiek hun geloof aanhangen.
Je kunt de vragen daarover niet afdoen met een kort-door-de-bocht-benadering,
bijvoorbeeld door te zeggen dat 'die mensen helemaal niets geloven', of dat 'de
islam helemaal niets met God te maken heeft'. Ze weten dat dat geen recht
doet aan de werkelijkheid. Het vergt betere antwoorden.' (...)
Volgend jaar bestaat de Stichting Evangelie en Moslims 25 jaar. Betekent uw benoeming tot predikant voor buitengewone werkzaamheden erkenning voor het werk van de stichting binnen de SoW-kerken?
'Ja, al wil dat niet zeggen dat er nooit impliciete erkenning was. We doen ons werk op uitnodiging van kerken en gemeenten, maar het had - althans in de Nederlandse Hervormde Kerk * geen formele status, zoals bijvoorbeeld in de Nederlands Gereformeerde Kerken en de Christelijke Gereformeerde Kerken, waar het een kerkelijke inbedding heeft via de deputaatschappen. Door mijn benoeming wordt meer duidelijk dat het kerkelijk werk is dat door de synode als zodanig wordt erkend.’
Bron: 'Christenen maken vaker overstap naar de Islam', EO
Europa is in de ban van Israël. Terwijl honderdduizenden Koerden de afgelopen decennia zijn vergast en Rusland op veel grotere schaal in Tjetjenië uitvoert wat Israël in de bezette gebieden doet, heeft Europa alleen maar aandacht voor Israël.
Ook onder Christenen speelt zich een heftige discussie af. Men wordt gedwongen te kiezen: vóór of tegen Israël. Organisaties als Christenen voor Israël schromen zichzelf niet 'Christenzionist' te noemen en steunen Israël in wat zij maar doet, terwijl de sectie voor Kerk en Israël van de Samen-op-Wegkerken onlangs een receptie op de Israëlische ambassade boycotte, en de Wereldraad van Kerken pleit voor interventie door de VN. Daarbij speelt niet alleen theologische visie, maar ook het interpreteren van de feiten een rol.
Leon de Winter publiceerde in Trouw een artikel dat diep en redelijk genuanceerd ingaat op de achtergronden van de uitzonderlijke Europese en Arabische interesse voor het land.
Lees het artikel J'accuse: In het Midden-Oosten danst de Duivel, en hij danst onze kant uit, Trouw, 13 april 2002
De Verenigde Staten hebben op geen enkele manier «verdiend» wat er gebeurde op 11 september 2001. Maar als Amerikanen zulke aanslagen in de toekomst willen vermijden, kunnen ze niet hun ogen sluiten voor de relatie van hun land met de rest van de wereld, en voor de ergernissen die het Amerikaanse Rijk her en der opwekt.
Lees het artikel "Kan Amerika nu eens leren luisteren?", Groene Amsterdammer, 13 april 2002
Door Tjerk W. Muller
Ze zullen het misschien nooit leren. Enthousiaste, intelligente christenen die voorspellingen doen over de toekomst. Het verleden leert dat zulke voorspellingen meestal op gezichtsverlies uitlopen. De 19e eeuw was vol met voorspellers. Met name de Jehova's getuigen hebben zich meermalen een buil gevallen aan het maken van gespannen beloften, die later weer weggemoffeld moesten worden.
Onlangs nog zagen we een staaltje van profetisch onbenul toen een zelfuitgeroepen reïncarnatie van Elia de nationale pers haalde met zijn Efraïmgenootschap. Hij voorspelde dat Jezus in het jaar 2001 zou terugkomen via een systeem van vergezochte berekeningen. God zelf stoorde zich er niet aan en liet hem en zijn volgelingen gewoon in de boerderij waar ze zich verzameld hadden. »
En nu was er professor F. Rutten, oud-hoogleraar conjunctuur en voormalig secretaris generaal van Economische Zaken. Rutten was midden jaren negentig aan de drank geraakt, afgekickt in de Jellinek kliniek en daar op zijn knieën gebracht. "In de Jellinek kliniek leerde ik bidden" vertrouwde Rutten het opinieblad CV-Koers toe. Rutten ontpopte zichzelf echter niet alleen als bekeerling, maar ook als gedreven Rooms-Katholiek, die de Nederlandse bisschoppen, zelf toch al niet bekend om hun progressieve standpunten inzake doctrine en ethiek, regelmatig de mantel uitveegde. Hij was, zoals dat zo mooi heet, 'Roomser dan de Paus', en dat is in het spraakgebruik van de gemoedelijke en milde Rooms-Katholieke broederen bepaald géén compliment.
Naast zijn fanatieke houding ontwierp Rutten ook een scenario voor de komende 8 jaar. Vóór 2010 zou Christus wederkomen. Indien dat niet zou gebeuren zou Rutten zich terugtrekken als directeur van het Instituut voor Katholieke Informatie. Rutten zou echter al veel eerder die post moeten verlaten, aangezien het bestuur van het IKI genoeg had van de aandacht voor zijn privé openbaringen en speculaties die Rutten in haar nieuwsbrieven etaleerde. De voormalig hoogleraar liet zich echter niet uit het veld slaan en ging onvermoeibaar voort met een zelfgeschapen kloon, het Instituut voor Katholieke Informatie in Nederland en Vlaanderen. De naam was misschien niet origineel, de ideeën waren echter wel degelijk vollledig van hem afkomstig.
Ook het 'inzicht' dat zich donderdag 11 april in het Spaanse plaatsje Garabandal om 9 uur een natuurwonder zou voordoen, was volledig uit Ruttens eigen koker. Hoewel de econoom zei zich slechts te beroepen op wat enkele meisjes in de jaren '60 hadden verteld over Mariaverschijningen die ze zouden hebben ontvangen, werd dit beroep door Garabandal-deskundigen ontkracht. Een van de meisjes, Conchita, nu een 53-jarige vrouw, zou Ruttens claims zelfs hebben tegengesproken.
Desalniettemin trok Rutten met een schare zieken uit naar Spanje om daar het wonder te aanschouwen. Volgens Rutten zouder er ook zieken genezen worden, bekeringen volgen en een toenadering van Westerse Roomsen en Oosters-Orthodoxen zou het wonder begeleiden. Rutten verbond er zijn geloofwaardigheid aan. Er zat een systeem in. Als dit niet klopte, dan klopte ook de rest van zijn voorspellingen niet, en zou hij zich terugtrekken als voorzitter van het IKINV.
Natuurlijk gebeurde er donderdag niets. Desillusie volgde. Het gezicht van de voormalig hoogleraar had de uitdrukking van iemand die hoort dat zijn kind onder een vrachtauto is gekomen, en het nog niet kan beseffen. De desillusie brak nog maar nauwelijks door. "Rationeel was ik er van overtuigd, emotioneel kun je er niet van overtuigd zijn." Vreemd, men zou denken dat het eerder andersom is.
De postmoderne mens kijkt immers niet op een wondertje meer of minder. De Jomanda's en Jan Zijlstra's kunnen een goede boterham met hun métier verdienen. Het is juist de ratio, die hier nuchterheid en gezonde skepsis leert. Vijfhonderd jaar protestantisme heeft de mirakelzucht van het gelovige volk danig in weten te perken. Zelfs Ruttens eigen kardinaal Simonis toonde die sporen van de Reformatie in zijn adres tot de voormalig hoogleraar: filosofisch gezien valt een wonder niet uit te sluiten, maar waarom zou het precies nú gebeuren?
Rutten is moedig, dat moet gezegd worden. Hij is consequent en treedt terug. Dat valt zeer te prijzen in de man. Niet alle toekomstvoorspellers hebben in het verleden die moed getoond. Laat Ruttens fiasco echter niet eens te meer zien, dat men als christen in het geheel niet aan dit soort toekomstvoorspellerij hoort te doen? Het Christendom zou er in ieder geval een stuk geloofwaardiger van worden. Maar zal men het ooit leren?
Lees het artikel Frans Rutten ziet wederkomst Jezus, NRC Handelsblad 15 maart 2001
BETHLEHEM (ANP) - Voor het eerst is er een moslim begraven in de tuinen van de Geboortekerk in Bethlehem. Dat hebben Palestijnen gemeld die in de kerk hun toevlucht hebben gezocht na de inval van Israëlische troepen in de stad.
De Geboortekerk staat volgens de christelijke overlevering op de plaats waar Jezus ter wereld kwam.
Een 23-jarig lid van de Palestijnse veiligheidstroepen werd maandag nabij het complex gedood door de Israëlische strijdkrachten. Onderhandelingen met de Israëliërs om het lichaam weg te laten halen, liepen op niets uit. Daarop is besloten de man in de tuinen van het complex ter aarde te bestellen.
Uit het artikel: Voor het eerst moslim begraven in Geboortekerk, Trouw
Vanaf 9 april is World Vision, in samenwerking met andere hulporganisaties, gestart met het uitdelen van voedsel en medicijnen in Nablus in Israël.
Het konvooi werd zeer vertraagd door de vele controleposten, en ondanks het feit dat het konvooi toestemming had om door te gaan, mochten de begeleidende journalisten niet het gebied binnen
gaan.
Na een aantal uur van onderhandeling met gewapende Israëliers, kregen twee vrachtwagens met voedsel en medicijnen en diverse duidelijk gemarkeerde auto’s van hulpverleners de benodigde toemstemming.
Medewerkers van World Vision Jeruzalem konden met eigen ogen zien hoe ernstig de verwoesting in de stad Nablus is.
Dan Simmons, directeur van World Vision Jeruzalem rapporteerde dat de gehele infrastructuur in Nablus verwoest is, gebouwen liggen in puin en wegen zijn onbegaanbaar. ‘Het is een oorlogsgebied en dit is een duidelijke aanval op de
bevolking’, aldus Simmons. Hij bracht telefonisch verslag uit van de verwoesting en de lege straten van Nablus, terwijl hij ondertussen zag dat de vlammen uit de ‘oude stad’ van Nablus opstegen terwijl op de achtergrond de geluiden van rondvliegende kogels te horen waren.
Door het geweld was de staf van World Vision gedwongen om, uit veiligheidsoverwegingen, de bestaande projecten te staken in Jeruzalem, Gaza en de West Bank. World Vision is blij dat zij nu in ieder geval weer noodhulp kan verlenen.
Oorspronkelijk artikel World Vision deelt voedsel en medicijnen uit in Nablus,
World Vision
Lees ook: Protest kerkleiders tegen Sharon - 3 april 2002
Bij de beelden van de Eerste Wereldoorlog, het Interbellum, de Tweede Wereldoorlog, de Koude Oorlog; maar ook bij die uit het Palestijns-Israëlische conflict doemt de vraag op wat waar is, wat propaganda en wat leugen.
Vaak is het van alles wat.
Het was maar een klein berichtje in Trouw van 19 maart dit jaar, maar het kan zo naar die nieuwe tentoonstelling 'Dead.Lines' -oorlog, media en propaganda in de twintigste eeuw', die afgelopen zaterdag in het
In Flanders Fields Museum in het Belgische Ieper werd geopend. 'Palestijnse kogel doodde kleine Mohamed', luidt de kop, netjes tussen aanhalingstekens, want
wat is tenslotte zekerheid?
Lees het artikel: Propaganda / Op afstand van de waarheid,
Trouw, 4 april 2002
JERUZALEM - Een groot aantal patriarchen, bisschoppen en enkele andere leiders van kerken in Jeruzalem hebben gisteren geprotesteerd tegen de regeringspolitiek van Israël. In de stromende regen liepen ze van de Jaffapoort naar de residentie van premier Sharon.
De kerkleiders vragen aandacht voor het gebrek aan voedsel en medicijnen als gevolg van de Israëlische acties in veel plaatsen en vluchtelingenkampen op de
Westoever. Zowel op politieke als kerkelijke leiders - in het bijzonder de paus, de aartsbisschop van Canterbury, de voorzitter van de episcopaalse bisschoppen in de Verenigde Staten als de leider van de Lutherse Wereldfederatie en de orthodoxe patriarchen - wordt een beroep gedaan om ,,onze volkeren te redden''.
De kerkleiders bieden zich verder aan als bemiddelaars tussen beide kanten in het Palestijns-Israëlische conflict.
Een speciaal appèl deden de kerkelijke leiders van Jeruzalem op president Bush.
Ze wezen hem erop dat gistermorgen de geboortestad van Jezus Christus, Betlehem, door Israëlische troepen werd ingenomen. Daarbij werden diverse mensen gedood, terwijl ook gebouwen van de kerken werden ingenomen of beschadigd.
De Russisch-Orthodoxe Kerk heeft gisteren van de regering van Israël geëist dat de Israëlische troepen een gebouw van deze kerk in Bethlehem onmiddellijk verlaten.
,,Vanmorgen hebben Israëlische legereenheden het terrein bezet, waarop het Pelgrims Huis bij de Geboortekerk staat'', aldus patriarch Aleksej in een telegram aan de Israëlische premier en president.(...)
Gisteren zou in Betlehem de Italiaanse priester Jacques Amateis (65) in de Mariakerk in de wijk Almadbasa door de Israëlische acties om het leven zijn gekomen. Daarbij raakten diverse nonnen gewond.
Volgens de Italiaanse media kwam de priester om het leven tijdens een schotenwisseling terwijl hij een mis opdroeg. Het bericht werd overigens later door de kloosterorde waartoe Amateis behoorde, de Salesianen, ontkend.
(...)
Een delegatie van de Wereldraad van Kerken bezoekt tot morgen Jeruzalem uit solidariteit ,,met een volk dat lijdt onder de laatste militaire bezetting van de geschiedenis''. Het bezoek is volgens Salpy Eskidian van de Wereldraad bedoeld om ,,de muur van zwijgen'' over deze bezetting te breken.
Eskidian van de afdeling internationale zaken begeleidt Georges Lemopoulos, plaatsvervangend secretaris-generaal van de oecumenische beweging. Zij ontmoeten onder anderen de grieks-orthodoxe patriarch van Jeruzalem, Irineos I, andere kerkleiders en Israëlische en Palestijnse vredesactivisten. (3 april 2002)
Uit het artikel: 'Protest kerkleiders tegen Sharon', Nederlands
Dagblad, 3 april 2002
Lees ook:
Pasen. We vieren dat Jezus is opgestaan uit de dood. Voor veel mensen is dit alleen maar een verhaal en is Jezus niet werkelijk opgestaan. Antoine Bodar gelooft dat Jezus wel echt uit de dood is opgestaan. Hij ziet de opstanding van Jezus als de kern van het christelijk geloof. Een gesprek over de beleving van Pasen.
Voor Antoine Bodar is het geloof zonder de opstanding waardeloos. "Paulus schrijft in de eerste brief aan de Korinthiërs: ‘Indien Christus niet uit de doden is opgestaan, dan is de prediking ijdel en ijdel is uw geloof’ (1 Kor. 15:14, red).
"Voor mij is het wezenlijk dat Jezus niet alleen de man van Nazareth is, of de profeet, maar dat Jezus de Zoon van God is. En dat het er werkelijk om gaat dat God in de geschiedenis heeft ingegrepen door Zijn Zoon te geven. En omdat Zijn Zoon God is, is het voor mij evident dat hij ook ‘de dood heeft gedood’, zoals Paulus het formuleert. De opstanding is voor mij dus zeer wezenlijk.
"Als God er niet zou zijn, dan is het gedoe hier op aarde zinloos. Dus ik interpreteer de woorden van Paulus (1 Kor. 15:14) nogal letterlijk. Mijn hele leven zoek ik al naar de zin van het leven en dit, de opstanding, is het antwoord."
"Ook in het dagelijks leven komt dit geloof in de opstanding tot uitdrukking. Het is niet voldoende om goed te zijn voor de andere mensen. Maar het is ook met God verkeren, bij God zijn. Je tot God wenden als je Hem dankt voor de dag die achter je ligt of bidden voor de dag waar je tegenop ziet. Maar ook dat je Hem eer geeft, eer aan God in de hoge."
De aantrekkelijkheid van het geloof komt voor Antoine Bodar in drie aspecten tot uiting: zingeving, troost en opgenomen worden in de gemeenschap. "Het geloof geeft zin aan het leven. Het geeft zin dat Christus voor ons is gekomen en ons met God verzoend heeft. En dat hij altijd met ons is tot aan het einde der tijden. En dat hij leert dat God liefde is. En dat het leven na de dood niet opgeheven is, maar anders geworden. De dood is dus geen feit, maar het leven verandert. Het is een vereniging met God. (...)
Christenen kunnen niet-christenen de waarde van de opstanding laten beseffen.
"Dat gaat niet één, twee, drie", zegt Bodar. "Dat gaat geleidelijk. Het gaat er eerst om dat iemand aangetrokken wordt door het geloof en vervolgens aangetrokken zal worden door Christus en daardoor de schrift gaat lezen en daardoor naar een kerk gaat om in die kerk te luisteren naar Gods Woord of de liturgie mee te maken. En daardoor wordt er in een persoon iets gewekt. Andere christenen moeten die persoon dan opvangen.
Ze moeten onderricht worden en anderzijds is er het voorleven van de christenen. Die dingen samen brengen iemand
ertoe." (...)
Antoine Bodar is priester, maar ook kunsthistoricus, filosoof en theoloog. Hij woont in Rome voor studie over de onderwerpen ‘Kerk en sacrament’ en ‘de Eucharistie’ in samenhang met de oecumene.
In het programma ‘Kortsluiting’ van 29 maart 2002 ging Antoine Bodar in gesprek met Jacobine Geel over de waarde en de waarheid van de opstanding.
Uit het artikel: ‘De opstanding is de zin van mijn leven’: Antoine Bodar en Pasen, EO
Paul L. Maier is een van Amerika's bekendste auteurs van religieuze romans. Ze zijn wetenschappelijk onderbouwd maar nemen de evangeliën als uitgangspunt. De oudheidkundige neemt in gesprek met KN geen blad voor de mond. Hij is blij dat hij niet aan een theologische faculteit is verbonden. "Daar vind je vaak de echte ideologische druiloren."
Lees het artikel: 'Ik heb Jezus' lege graf bewezen', in het Katholiek Nieuwsblad, 29 maart 2002
Zelfs de bloedige middeleeuwse afbeeldingen van het lijden en sterven van Christus geven bij lange niet de gruwelijke werkelijkheid van de kruisiging weer. De Romeinse staatsman Cicero noemde kruisigen ,,de meest wrede en weerzinwekkende doodstraf die ik ken''. Analyse van 's werelds beroemdste executie.
Lees het artikel: Goede Vrijdag / 'Ellendigste dood van alle' in Trouw
Filosofie staat weer volop in de belangstelling. De postmoderne mens heeft meer dan ooit behoefte aan zingeving en bezinning op de grote levensvragen. Het aanbod aan filosofische boeken, tijdschriften, cursussen en gespreksgroepen is de laatste jaren sterk gestegen. Alleen een Maand van de filosofie ontbrak nog. Daar komt nu verandering in. De Stichting Maand van de filosofie heeft april uitgekozen als maand waarin op verschillende manieren aandacht wordt gevraagd voor filosofie in Nederland en Vlaanderen.
De Stichting is een samenwerkingsverband van Boekhandels Groep Nederland, Libris, de Bijenkorf, Filosofie Magazine, Uitgeverij Lemniscaat, Uitgeverij Boom, Uitgeverij Kok en de Internationale school voor wijsbegeerte.
In het kader van de Maand van de Filosofie worden allerlei evenementen georganiseerd. Op dinsdag 2 april heeft de publicatie van een filosofisch essay plaats, geschreven door de Vlaamse filosofe Patricia de Martelaere. Het eerste exemplaar wordt om 15.30 gepresenteerd in Boekhandel Donner in Rotterdam. Harry Mulisch overhandigt dan het eerste exemplaar aan Hans Achterhuis. Antoine Verbij vertelt over de opkomst van de filosofie in Nederland.
Op zaterdag 6 april heeft de De Nacht van de filosofie plaats in Felix Meritis in Amsterdam. In vijf zalen spreken en debatteren filosofen uit binnen- en buitenland. Gasten zijn onder andere de Hongaarse filosofe Agnes Heller en de Italiaanse denker Gianni Vattimo. Verder bekende Nederlandse filosofen als Hans Achterhuis en Paul Cliteur. De 700 kaarten voor dit evenement zijn inmiddels allemaal verkocht. (...)
Op 27 april heeft de afsluitende happening plaats bij de Internationale School voor Wijsbegeerte in Leusden. Een dag lang wordt daar in diverse zalen gesproken over klassieke filosofiewerken onder het motto: "Dode letters, levende gedachten."
Meer informatie is verkrijgbaar bij het secretariaat van de stichting, tel. 020-5310985, e-mail: info@maandvandefilosofie.nl of www.maandvandefilosofie.nl
Bron: Reformatorisch Dagblad, 25 maart 2002
Bekijk ook het Dossier filosofie in Trouw
Door dr. E.P. Meijering
In zijn christelijke gemeente in Noord-Afrika, op zo'n 20 kilometer afstand van Hippo Regius - de plaats waar Augustinus bisschop is - hoort priester Macarius allerlei verdachtmakingen en beschuldigingen tegen Augustinus. Macarius besluit de bisschop om een onderhoud hierover te verzoeken. Augustinus stemt daarin toe en ontvangt zijn priester vriendelijk: "Jij hebt een lange voettocht achter de rug. ik zal zorgen dat je die niet voor niets hebt gemaakt. Hoewel eigenlijk de bisschop de vragen aan zijn priester stelt, mag het vandaag andersom zijn. Barst maar los!"
Macarius is een overtuigd aanhanger an Augustinus' leer van zonde en genade. in zijn parochie voelen velen zich echter aangetrokken tot de leer van Augustinus' grote tegenstander Pelagius. Macarius heeft er moeite mee dat een intellectueel onder zijn parochianen constant probeert de gemeenteleden in de richting van Pelagius te duwen. Tot zijn schrik constateert de priester dat de man juist onder dié mensen succes heeft van wie hij weet dat ze inderdaad een onberispelijke levenswandel hebben en dus allerminst huichelen als ze zeggen dat christenzijn betekent dat je een goed mens bent. De pelagiaanse man, die hen in die opvatting van het geloof versterkt, maakt Augustinus verdacht door te beweren dat deze zijn pessimistische kijk op de mens heeft overgenomen van de manichese ketters - tot wie hij zelf had behoort. Ook zou hij in al zijn geschriften er blijk van geven meer naar heidense auteurs dan naar de Bijbel te luisteren.(...)
"Er worden veel lelijke dingen over u verteld (...) Daarom zou ik u graag die vragen willen stellen waarop ik antwoorden kan verwachten waarmee ik uw brutale critici in mijn parochie de mond kan snoeren." (...)
Men beweert dat u bij de filosofen in de leer bent geweest: mag ik om te
beginnen heel in het algemeen vragen: Hoe belangrijk is de wijsbegeerte?
"De wijsbegeerte kan bij ons de begeerte wekken meer te weten te komen
dan wat we dagelijks ervaren en waarnemen. Als we aan die aansporing gehoor
geven., verheffen we onszelf in ieder geval boven de redeloze dieren. Dat
verlangt ook onze schepper van ons, want Hij heeft ons niet voor niets met rede
begiftigd."
Ik mag veronderstellen dat u dat niet altijd zo heeft gezien. Wanneer bent
u tot dat inzicht gekomen?
"Toen ik negentien jaar was, las ik een geschrift van Cicero dat een
diepe indruk op me maakte. Daarin werd ik aangespoord op zoek te gaan naar
wijsheid. Helaas heb ik dat eerst wel op de verkeerde manier gedaan. door
jarenlang bij de manicheeërs te gaan luisteren. Zij beloofde n me inzicht, maar
in werkelijkheid konden ze geen enkele redelijke rechtvaardiging voor hun
theorieën geven. Toen ik daar eenmaal achter was gekomen, heb ik me
teleurgesteld afgewend."
Als de wijsbegeerte u op het verkeerde spoor kan brengen, zou het dan niet
beter zijn om zich helemaal niet met de filosofie bezig te houden of wijsgerige
termen te gebruiken. De apostel Paulus waarschuwt ons toch ergens om ons niet
door de filosofie te laten misleiden en om geen nieuwe termen te gebruiken,
termen die niet in de Schriften staan?
"Daarnaar verwijzen de ketters ook. Ze zijn bang dat we met bepaalde
termen die niet letterlijk zo in de Bijbel staan, helder tot uitdrukking brengen
wat er in de Bijbel bedoeld wordt. Dat doen we bijvoorbeeld als we zeggen dat de
Zoon één in wezen met de Vader is. Omdat de ketters niet in de Zoon als
Zaligmaker willen geloven, maken ze bezwaar tegen die term. De apostel Paulus
bedoelt niet dat we helemaal geen gebruik mogen maken van de Griekse wijsheid,
maar dat we dat niet op de verkeerde manier moeten doen. Hij citeert in zijn
rede op de Areopagus nota bene een heidense auteur met instemming. Je kent het
verhaal uit het Oude Testament dat de Joden bij de uittocht uit Egypte de
opdracht kregen de Egyptenaren van goud en zilver te beroven. Daarvan moesten
zij de tabernakel maken. Helaas hebben ze er het gouden kalf van gemaakt. Zo
mogen ook wij geestelijke goederen uit de heidenen gebruiken, als we het maar op
de juiste manier doen."
Ik mag toch wel aannemen dat we over wat waar en wat onwaar is alleen op
grond van de Bijbel willen oordelen, en niet op grond van de filosofie?
"Dat is zeker zo, maar als we aan de filosofen duidelijk willen maken
waarom wij het niet met hen eens zijn, zullen we toch wel hun taal en wijze van
argumenteren moeten gebruiken. Als we tenminste willen dat ze ons
begrijpen."
Met welke filosofie voelt u zich dan het meest verwant?
"Laat ik beginnen met te zeggen met wie ik me helemaal niet verwant
voel: dat zijn de volgelingen van Aristoteles van van Epicurus. Zij loochenen
dat God onze Schepper is en ontkennen de voorzienigheid en het leven na de dood.
Het minst verwerpelijk zijn de volgelingen van Plato. Ik ken niet goed Grieks,
maar ik heb destijds in Milaan van hun gedachten kennis kunnen nemen toen ik
verhandelingen van Plotinus en Porphyrius in een Latijnse vertaling las. Ik was
onder de indruk van het feit dat ook zij weten dat er een eeuwig Woord of een
eeuwige Wijsheid bij God is, waardoor alle dingen zijn geworden. Alleen weten
zij niet dat dit Woord vlees is geworden. Dat kunnen zij ook niet begrijpen,
want ze zijn hoogmoedig, en weten niet wat het is om de weg van nederigheid te
gaan."
U noemde zo-even de sceptici, de twijfelaars onder de filosofen. Wat vindt
u van hen?
"Toen ik in de manicheeërs teleurgesteld was, ben ik zelf een tijdje
scepticus geweest. Maar de bewering van de scepticus dat je de waarheid niet
kunt kennne, is voor ons christenen die Jezus als de waarheid geloven,
onaanvaardbaar. Hun stelling dat onze zintuigen onbetrouwbaar zijn, zou tot een
absurde twijfel aan alles leiden. Wij moeten niet alleen onze eigen zintuigen,
maar ook die van anderen tot op zekere hoogte vertrouwen. Anders zouden we niets
weten van tijden waarin we niet zelf hebben geleefd en van plaatsen waar we niet
zelf zijn geweest."
Uw tegenstanders beweren telkens weer dat u veel te veel naar de
platonisten heeft geluisterd en dat u daarom Gods Woord op een verkeerde manier
uitlegt.
"Ik heb al tegen je gezegd dat de platonisten geen weet hebben van de
vleeswording van het Woord en dat ze daarom een heel ander geloof hebben dan
wij. Maar ze weten wel dat God een geestelijk wezen is, verheven boven alle
veranderlijkheid, en dat God ons zo heeft geschapen dat wij God kunnen zoeken en
dat God kan worden gevonden als wij in onze geest steeds meer aan Hem gelijk
willen worden. Ze begrijpen niet dat de zonde het beeld van God in ons heeft
bevuild, zodat we niet alleen onszelf moeten reinigen, maar ons ook door God
moeten laten reinigen. Ik zie niet hoe iemand op grond van deze visie op de
platonisten mij ervan kan beschuldigen dat ik het Woord van God vanuit de
filosofie zou hebben verdraaid." (...)
Uit het artikel "Het goud en zilver van de heidenen. Priester Macarius ondervraagt bisschop Augustinus over belang van filosofie voor christenen. Reformatorisch Dagblad, 25 maart 2002
De yorinisering van de literatuurwetenschap is een feit door de oprichting van Cultural Studies, dat hoge literatuur ziet als een «bourgeoisfenomeen», en reclameposters, videoclips en soaps tot onderwerp van academische studie verheft. Cultural Studies, een bastion van politieke correctheid. En een klap in het gezicht van de literatuurwetenschap.
Lees het artikel: Cultural
Studies; Nepstudie illustreert yorinisering van de literatuurwetenschap, in
de Groene Amsterdammer,
23 maart 2002
KAMPEN - De scheppingsdagen uit Genesis 1 hoeven niet in een chronologische volgorde opgevat te worden, stelt de vrijgemaakt-gereformeerde predikant J.J.T. Doedens (33).
Hij ziet ruimte voor de gedachte dat het eerste hoofdstuk van de Bijbel Gods schepping beschrijft ,,in de vorm van Israëlitische werkweek''.
De predikant uit Vlissingen schrijft dit in een nieuw boek over het gezag van de Bijbel, met bijdragen van vrijgemaakt-gereformeerde
theologen: naast Doedens zijn dat prof. dr. B. Kamphuis, prof. dr. C. Trimp en drs. A.L.Th. de Bruijne. De bundel is uitgekomen onder de titel Woord of Schrift.
De auteurs willen ,,een stimulans bieden voor de gereformeerde bijbelwetenschap, die dienstbaar wil zijn aan een gezonde uitleg van de
Bijbel'', schrijft Trimp namens hen in de inleiding.
In de gereformeerde theologie is het debat over Genesis 1 vrijwel geheel vastgelopen, signaleert Doedens.
(...) Van oudsher pleiten gereformeerden ervoor de scheppingsdagen in Genesis 1 letterlijk-chronologisch op te vatten. In de meeste gevallen is die opvatting alleen maar in naam een letterlijke
uitleg, meent Doedens: de betekenis van de tekst wordt zo gemasseerd dat het lijkt of wetenschappelijke inzichten daarbinnen hun plaats vinden. In werkelijkheid wordt de tekst binnen de wetenschappelijke inzichten gedrongen, aldus de predikant.
Het is volgens hem niet alleen de moderne natuurwetenschap die uitnodigt tot een andere exegese van Genesis 1. De reden voor een niet-chronologische uitleg van dit hoofdstuk ligt volgens hem voornamelijk in de tekst zelf. (...)
Wetenschappelijke inzichten kunnen volgens hem wel aanleiding zijn om vraagtekens te zetten bij een gangbare uitleg van de Bijbel, stelt hij met een beroep op de gereformeerde theoloog K. Schilder. Zo is altijd de grote vraag geweest wat de bijbellezer zich moet voorstellen bij de eerste drie scheppingsdagen, waar wél sprake is van een morgen en een avond, terwijl de hemellichamen pas op de vierde dag worden geschapen.
,,Heel de schepping is zo fijn op elkaar afgestemd dat het lijkt alsof de 'dagen' van Genesis 1 eerder bedoelen een classificatie te geven die voor mensen van toen duidelijk was, dan een letterlijk verslag van een gebeuren.''
De tekststructuur kan exegetisch belangrijk zijn, aldus de predikant. Hij merkt op dat Genesis 1 een heel eigen gezicht vertoont: het is misschien geen poëzie, maar toch wel meer dan verhalend proza. ,,Binnen Genesis 1 valt vooral op dat er telkens herhalende zinswendingen voorkomen, als een soort refrein.'' (...)
Prof. dr. B. Kamphuis, dogmaticus aan de vrijgemaakte Kamper universiteit, typeert de Bijbel met de woorden van Bonhoeffer als „het vreemde woord van God”: de Bijbel is een weerbarstig boek, een boek dat van een andere kant komt, uit een wereld die niet aansluit bij onze belevingswereld.
Kamphuis vindt het betrekkelijk vruchteloos om de discussie over de waarheid van de Bijbel alleen maar te verbinden aan de vraag van de historische betrouwbaarheid. Het dilemma tussen bericht-gedicht, letterlijk-figuurlijk, foutloos-vol fouten kan volgens hem alleen maar tot karikaturen en eenzijdigheden leiden. De Bijbel biedt, volgens Kamphuis, geen zekerheid vooraf waarin je eerst gaat geloven, maar heeft zijn plaats in de levende omgang met God. In dat geheel heeft echter ook de onvoorwaardelijke aanvaarding van alles wat de Bijbel zegt een plaats.
Prof. dr. C. Trimp schrijft over het Amerikaans fundamentalisme. De ”inerrancy” is de kern ervan. Het begrip onfeilbaarheid is volgens Trimp verzwaard met de foutloosheid-idee. „Onfeilbaarheid wil zeggen dat God ons niet bedriegt in Zijn beloften van het heil. Foutloosheid pretendeert echter dat de Bijbel zonder fouten is. Het foutloosheid-denken zoekt zijn kracht in de objectiviteit en de logische precisie, maar de belofte in geloof te aanvaarden is anders en meer dan een zich toeëigenen van een informatie vanwege haar logische correctheid. Juist in de praktijk van het exegetische werk is de onhoudbaarheid van de inerrancy-these gebleken”, aldus prof. Trimp.
De emeritus hoogleraar diaconiologische vakken schrijft ook kritisch over de neo-evangelicale omgang met de Bijbel, zoals die van Alister McGrath. De visie van McGrath komt er volgens Trimp op neer dat de Bijbel eerder product is van het denken en het spreken van de kerk dan dat de Bijbel de norm daarvoor vertegenwoordigt.
De Kamper ethicus drs. A. L. Th. De Bruijne gaat in op de vraag of je gedeelten uit de Bijbel mag opvatten als beeldspraak. (...) Het is niet „bij voorbaat” verkeerd om bij problemen in de uitleg van historische passages te veronderstellen dat de schrijver iets niet letterlijk maar metaforisch bedoeld heeft. Het zijn metaforen die de auteur bewust vervlecht, onder meer om te onderstrepen dat het gebeurde het handelen van God is. De metaforie moet wel in een pneumatologisch kader staan: „Het is de Geest die ons leven wil stellen onder het gezag van de geschiedenis van Gods heil in Christus.”
Uit het artikel ''Scheppingsdagen misschien niet chronologisch' Nederlands Dagblad, 23 maart 2002
OEGSTGEEST - Kerkgangers die homoseksuele relaties afwijzen hebben het niet gemakkelijk. Ze behoren ook in veel kerken tot de minderheid. Ze krijgen te horen dat ze onbarmhartig zijn. Ze roepen ergernis op omdat hun visie impopulair is. Met deze taxatie zal dr. H.L. van der Laan uit Oegstgeest er niet ver naast zitten.
Zeker in de samenleving is het denken over homoseksualiteit omgeslagen. Openlijke afkeuring maakte plaats voor openlijke goedkeuring.
Ook veel christenen die hierin niet meegaan, hebben een andere houding aangenomen. Ze kregen meer oog voor het levensverhaal van de homoseksuelen in hun midden. Van der Laan schetst de omslag in denken in zijn boek Mag de kerk homoseksuele levensverbintenissen zegenen? Jarenlang heeft hij in Sierra Leone economie en statistiek gedoceerd. In Nederland voelt hij zich thuis bij het Confessioneel Gereformeerd Beraad in de Gereformeerde Kerken, de kerken die Samen-op-Weg zijn met hervormden en lutheranen.
Lees het artikel 'Visies
op homoseksualiteit in kaart gebracht', Nederlands
Dagblad, 22 maart 2002
Nu de kranten vol staan met de laatste ontwikkelingen en analyses over ex-professor Pim, kon ook de Groene Amsterdammer er niet meer om heen. Pim Fortuyn is niet meer weg te denken uit de Haagse politieke arena. In het nummer van 16 maart had het opinietijdschrift maar liefst 3 artikelen gewijd aan de persoon en de invloed van de Rotterdamse voormalig hoogleraar.
Zie ook: Hoe ex-professor Pim het ongenoegen kanaliseerde - 16 maart 2002
Steeds meer Israëlische waarnemers komen tot de conclusie dat Israël de strijd tegen de Palestijnen verliest. De Palestijnen zelf verbinden daar hun eisen aan.
Lees het artikel 'Palestijnen winnen strijd tegen Israël', - NRC Handelsblad, 16 maart 2002
DEN HAAG - Het tij keert snel in de politiek. Nog geen vier maanden geleden leek er voor Paars nauwelijks een vuiltje aan de lucht. Nederland was een tevreden natie. Maar met de opkomst van Fortuyn bladdert het aanzien van Paars in rap tempo af.
,,Niet Fortuyn is het probleem, dat zijn wij zelf.'' Er is iets raars gebeurd, vorig jaar november. Een land in voorspoed, met welvarende en gelukkige mensen, werd zich plotsklaps bewust van haar eigen onvrede.
De regering, die de werkloosheid omlaag had gebracht, de uitkeringen had verhoogd en de belasting verlaagd, die kon er toch eigenlijk niks van. Want oke, iedereen was wel een stukje rijker, het was ook een stuk drukker geworden.
Onbehaaglijk druk, met al die mensen die er zo anders uitzagen...
En wat ook erg irriteerde, was dat ondanks al het gepraat en de goede bedoelingen over zorg, onderwijs en de veiligheid op straat, zo weinig aan deze zaken gedaan leek te worden.
Terwijl die regering toch de indruk wekte reuze ingenomen te zijn met zichzelf.
Natuurlijk waren die mensen al langer ontevreden, maar echt uiting gaven ze daar nog niet aan. Tot op die dag in november eindelijk iemand opstond die verwoordde wat zij vonden. Een kale man, Pim Fortuyn, bekend van zijn stukjes in een weekblad, ging de politiek in.
En toen hij zei Nederland zo vol te vinden dat de grenzen gesloten moesten worden, en dat die suffe regering de wachtlijsten kon wegwerken met wat simpele maatregelen, was er de schok der herkenning.
Weg met Paars, leve Pim!, vond een groot deel van de bevolking.
Nu, vier maanden later, rest de verbazing over de ravage en ontreddering die Fortuyn heeft aangericht. De politieke arena ligt er bij als een al-Qaedakamp na een B-52 bombardement. Met de dag groeit zijn aanhang en slinkt de steun voor het ooit zo succesvolle Paarse kabinet, en de partijen die daarvan deel uitmaken. Den Haag is in verwarring, campagneteams beleggen de ene na de andere crisisvergadering, maar resultaten blijven uit.
Paars is passé. Pim glorieert.
Hoe kon het tij zo snel kenteren? De Amsterdamse hoogleraar politicologie Cees van der Eijk heeft wel een idee. Paars heeft het na de successen in de strijd tegen de werkloosheid en de economische stagnatie laten afweten, zegt hij. ,,Er zit een zekere paradox in een succesvolle aanpak van problemen: iedereen is ze vergeten zodra ze zijn opgelost. Churchill won de wereldoorlog, maar werd daarna verzocht op te krassen.
Na de eerste successen heeft Paars de nog aan te pakken problemen wel benoemd, zoals zorg en onderwijs, maar verzuimd ze op te lossen.
Dan moet je niet vreemd staan te kijken als die kiezer wegloopt.''
En zó plotseling was het verval nou ook weer niet. ,,Er zaten al veel langer barstjes in het vernis'', zegt hij. ,,De
gedoogcultuur bijvoorbeeld. Geen typisch Paars product, gedogen doen we al sinds eeuwen. Maar
door Enschede en Volendam is een beeld ontstaan alsof we door het gedogen in een heel onveilig land leven.
Het is uit de hand gelopen en de mensen stellen Paars verantwoordelijk.''
Wat Pim Fortuyn zegt over bijvoorbeeld het asielbeleid is niet nieuw, benadrukt Van der Eijk. ,,Hij is heus niet de eerste. Bolkestein en Janmaat gingen hem al voor. Maar het is de wijze waarop hij het zegt. In
gewone mensentaal, niet in jargon, zoals de anderen in Den Haag. Dat spreekt aan. In het land der blinden is Eénoog koning. En verder heeft hij een
onbesmet verleden. Als de anderen iets willen kan hij roepen: had dat dan gedaan! Terwijl het bij hem vaak niet meer is dan kretologie. Of het kan niet, of het duurt jaren om het te bereiken. Hij doet alsof de politiek almachtig is, maar zo werkt het niet.''
Het PvdA-kamerlid José Smits is minder onder de indruk van het taalgebruik van Pim Fortuyn.
(...) Volgens Smits is er sprake van een misverstand. Paars is niet het doelwit van de aanvallen van Fortuyn. Het gaat om de politiek als geheel. ,,Het is populisme als een soort nieuwe politieke stroming'', signaleert ze.
Fortuyn verwoordt wél de onvrede, erkent Smits. En het is soms moeilijk de verworvenheden van Paars daar tegenover te
stellen. ,,Dan zeg je: Kijk eens wat er is gebeurd, met de zorg, het aantal agenten, de extra onderwijzers. Probleem is alleen: je kunt niets laten zien. De mensen zijn in opleiding en het duurt even voordat je het merkt. Dat is lastig uit te venten.''
Haar collega Rob Oudkerk vermoedt dat het niet zozeer onvrede over Paars is die mensen naar Fortuyn toe lokt, als wel
ongenoegen met de politiek in het algemeen. Oudkerk, die als lijsttrekker in Amsterdam zo ongeveer als enige PvdA'er winst boekte tijdens de gemeenteraadsverkiezingen, zoekt de
schuld dan ook in 'Den Haag'.
,,Niet Fortuyn is het probleem, dat zijn wij zelf. De gevestigde politieke orde, dus ook Paars. Er is niet vernieuwd, noch in de politiek noch in de personen.
Wie als kiezer op de PvdA stemde, kreeg de VVD erbij. We verliezen ons in beleidsjargon, draaien te veel in ons eigen kringetje rond.
Wij voeren meer een strijd met onszelf dan met Fortuyn.''
Het is een visie die ook aan de andere kant van het Paarse spectrum te beluisteren valt, bij professor Paul
Cliteur, rechtswetenschapper en prominent en kritisch lid van de VVD. ,,Er is heel slecht politiek bedreven door Paars, een polderpolitiek waarin iedereen in het midden ging zitten.
Ik wil een VVD die zegt: dit vinden wij, hier staan we voor. Een duidelijke stellingname. Ik ben niet voor een sociaal liberalisme, maar voor een conservatief réveil. Maar dat kon natuurlijk niet met dit zogenaamde 'dreamteam'.''
Ook Cliteur ergert zich aan het gebrek aan vernieuwing. ,,Ik wil nieuwe gezichten zien, de oude moeten weg. Ze verdienen het ook om een pak slaag te krijgen, ze hebben het gewoon slecht gedaan.
Ze hebben de erfenis van Bolkestein verkwanseld.''
Cliteur begrijpt de kiezers die in Fortuyn dat nieuwe gezicht zien. ,,Hij is politiek interessanter en boeiender, scherper. Zo kan het dus óók, denkt de burger.
Zijn optreden tijdens het tv-debat was echt een eye-opener. Hij is degene die de onvrede verwoordt.
De discussie over het asielvraagstuk en de immigratie werd door Paars altijd ontweken, dat gaat de kiezer vervelen. Fortuyn gaat die discussie aan.''
Politicoloog Remco Frerichs, onderzoeker bij het NIPO, ziet aan de peilingen van zijn bureau dat de kiezer die houding ruimhartig beloont. ,,Tot de komst van Leefbaar Nederland deed Paars het redelijk in de peilingen. In november schoot Leefbaar plotseling naar zeven zetels, terwijl ze daarvoor op drie stond. Dat was het moment dat Fortuyn daar lijsttrekker werd. Tegelijkertijd zag je de steun voor Paars afbrokkelen.''
Daarna ging het snel. Fortuyn schoot woensdag omhoog tot 27 zetels, Paars viel naar beneden en verloor 44 zetels.
(...)
Maar waarom Fortuyn? De oppositiepartijen lopen al jaren te hoop tegen de Paarse koers zonder daar nou echt veel garen bij te spinnen.
De onvrede van Paars had zich toch ook kunnen vertalen in massale steun voor CDA en GroenLinks. Frerichs: ,,Blijkbaar slagen die er niet in hun opvattingen helder over het voetlicht te brengen.
Maar Fortuyn is een markante persoonlijkheid die de aandacht van de media trekt. Met zijn komst zijn mensen zich bewust geworden van hun onvrede over Paars.
En als dan het succes komt, ontstaat het 'bandwagon'-effect, dat steeds meer mensen de partij steunen omdat die het in de peilingen zo goed doet.''
Dick Benschop, staatssecretaris van buitenlandse zaken en de strateeg achter de PvdA-verkiezingscampagne, weet waarom de kiezer naar Fortuyn loopt.
,,Vanwege zijn standpunten over het asiel- en migratiebeleid krijgt hij veel kiezers die vorige keer niet stemden. Anderen willen een signaal afgeven: we zijn ontevreden over wat Paars gepresteerd heeft, want de tekorten in zorg, onderwijs en veiligheid zijn er nog steeds.
De mensen willen resultaten zien, daadkracht.'' (...)
Fortuyn is voor de kiezer het icoon van het ongenoegen, weet hij. Maar ook dat icoon is aan afbladdering onderhevig, denkt de PvdA'er. ,,We hebben nu een troefkaart. Zijn boek. Nu geeft hij aan wat hij wil doen. En we denken dat wie het boek leest zich nog weleens achter de oren zal krabben of Fortuyn zijn stem wel
verdient.''
Nederlands
Dagblad, 16 maart 2002
Lees ook de:
AMSTERDAM - Kinderen die veel uren doorbrengen in de crèche, lopen amper verhoogd risico op gedragsproblemen. Hoogleraar kinderopvang M. Riksen, die het tegendeel verkondigt op basis van Amerikaans onderzoek, trekt te vergaande conclusies.
Dat zegt hoogleraar kinder- en jeugdpsychologie aan de Vrije Universiteit J.M. Koot na lezing van het rapport van de federale onderzoeksorganisatie NICHD, waarop Riksen zich baseerde toen ze eerder deze maand waarschuwde voor langdurig verblijf in de crèche.
Lees het artikel 'De crèche is niet schadelijk', Trouw, 14 maart 2002
Lees ook:
Onder de titel 'Testing God' zendt de IKON vanaf woensdag 13 maart 2002 op Nederland 1 een driedelige Britse documentaireserie uit. Hierin gaan wetenschappers op zoek naar aanwijzingen voor het bestaan van God. Uit recent Brits onderzoek blijkt dat verrassend veel wetenschappers in het bestaan van God geloven. Prominente onderzoekers op allerlei vakgebieden zien geloven in God steeds meer als een aannemelijke en verdedigbare stelling.
De voortschrijdende kennis brengt hen niet bij een afwijzing van God, maar juist tot een hernieuwde ontmoeting. Hun verwondering over de subtiliteit van de schepping ervaren zij als een verrijking van hun denken over God en geloof. Met als uitgangspunt de nieuwste inzichten op het terrein van de natuurkunde, cosmologie, psychologie, kunstmatige intelligentie, biologie wordt in deze serie geprobeerd God en wetenschap op een nieuwe, constructieve manier op elkaar te betrekken. Testing God: woensdag 13, 20 en 27 maart (Ned 1, 22.50 uur)
Bekijk dit item op de site van de IKON, onder de naam: Testing God
Er is een stille omslag aan de gang in reformatorisch-evangelisch Nederland. Onwrikbaar geachte principes ondergaan een subtiele facelift, met wellicht verstrekkende gevolgen. Of valt dat wel mee? Vandaag, in het eerste deel van een serie: Willem J. Ouweneel, medeoprichter van de Evangelische Hogeschool: ,,Ik wist het vroeger allemaal zoveel beter.''
Lees het artikel Stille omslag / Wie tegen is roept wel heel hard, Trouw, 9 maart 2002
Lees ook:
BRUSSEL - De door de Brusselse rechtbank tot levenslang veroordeelde seriemoordenaar Andras Pandy is, in tegenstelling tot eerdere persberichten, nooit officieel predikant geweest. Dat meldt de West-Europese Hongaarse Gereformeerde Dienst voor pastorale zorg.
Al aan het begin van het proces tegen Pandy had de dienst erop gewezen dat de 75-jarige Hongaar weliswaar theologie studeerde in Debrecen (Fünfkirchen), maar dat hij nooit tot predikant is bevestigd. Pandy heeft slechts tijdelijk in een Hongaarse gemeente in Brussel gewerkt.
Pandy werd woensdag door de Brusselse juryrechtbank veroordeeld voor de moord op zes van zijn gezinsleden, een moordpoging en verkrachting van drie van zijn (adoptief)dochters.
Uit het artikel „Seriemoordenaar Andras Pandy was geen predikant”, Reformatorisch Dagblad, 8 maart 2002
Wie, zoals het paarse kabinet, de politiek uitholt, wordt keihard afgestraft. Dat maakt de grote zege van Pim Fortuyn overduidelijk. Paars heeft de ellende aan zichzelf te danken door de kiezer en het parlement jarenlang te schofferen.
Pim Fortuyn is het logische product van Paarse politiek, Haagse Courant, maart 2002
Lees ook:
Het kabinet wil zijn beleid op het gebied van embryogebruik, euthanasie en homohuwelijk internationaal verkopen. Het vergeet daarbij dat veel landen nog niet zo ver zijn of geen behoefte hebben aan wetten die vergelijkbaar zijn met de Nederlandse. Zo’n reactie betekent nog niet dat die landen achterlopen, vindt prof. dr. R. Kuiper, die constateert dat Nederland zich met zijn omstreden wetgeving internationaal isoleert.
Uit het artikel Nederland komt met euthanasiewet in isolement, Reformatorisch Dagblad, 6 maart 2002
Vorige week gaf het nationale archief van de Verenigde Staten geluidsbanden vrij met daarop vijfhonderd uur in het Witte Huis met Nixon gevoerde gesprekken die de president stiekem had laten opnemen. Billy Graham zegt in één ervan dat de Joden de Amerikaanse media in een wurggreep hebben.
Lees het artikel Billy Graham schokt VS: net zo antisemitisch als Nixon, Trouw, 6 maart 2002
De evangelische wereld is een nieuw fenomeen rijker: 'gemengde zalving'. Dat wil zeggen dat iemand deels werkt onder de zalving van de Heilige Geest en deels demonisch wordt geïnspireerd.
Joel News, het e-mailbulletin voor opwekking en gebed van Utrechter Marc van der Woude, komt met de term 'gemengde zalving'op de proppen. Hij publiceerde onlangs een in juichtonen geschreven verslag van de voorganger van de Kom en Zie-gemeente in Schinnen, Limburg, Wim van den Berg. Deze bezocht in Nigeria 'profeet' T.B. Joshua en raakte onder de indruk van diens zalving. Van den Berg schreef een lijvig rapport dat werd opgenomen in het charismatische blad Charisma en in Joel News. Maar de laatste lijkt nu afstand te gaan nemen van T. B. Joshua.(...)
Bert Panhuise, voorzitter van EuroSpirit, en Arie Potuyt van de Messiah Television Rotterdam, staan bekend als twee wat meer charismatisch georiënteerde broeders. Ze reisden onlangs af naar Nigeria om daar tv-opnames te maken van T.B. Joshua. Maar terug in Nederland hebben ze aangekondigd dat het filmmateriaal voorlopig niet wordt uitgezonden. Wat ze in Nigeria meemaakten roept te veel vragen bij hen op.
"Ik ben er huiverig voor om mensen die Jezus prediken te demoniseren." zegt Bert Panhuise in Joel News. Hij wil daarom niet zo ver gaan om T.B. Joshua als een occult genezer af te schilderen. Uit allerlei reacties die Uitdaging in de afgelopen tijd verzamelde, ontstaat echter wel degelijk het beeld van een occult genezer. Maar de meer charismatisch-ingestelde evangelischen lijken een beetje om de hete brij heen te draaien. Hett heeft er veel van weg dat ze het beestje niet bij de naam durven noemen (...)
Het om de hete brij heen draaien leidt tot op z'n minst opmerkelijke uitspraken. Zo meent Joel News dat een 'gemengde zalving' of een 'gemengd koninkrijk' heel goed mogelijk is. "Dat wil zeggen dat een deel van wat er in de synagogue gebeurt van God is en een deel demonisch", licht Joel News toe. Alsof het licht en het duister ook maar iets gemeen zouden kunnen hebben. (...)
"Het onderscheid tusen wat zuiver en onzuiver is, is lang niet altijd duidelijk" zegt hij (Marc van der Woude, TWM) nu over T.B. Joshua.
Publicatie van dat artikel had vervolgens bij Joel News zelf een stroom van reacties tot gevolg. Waarop Van der Woude op de zaak terug kwam: "Of de term 'gemengd koninkrijk' theologisch helemaal verantwoord is, weet ik niet", zegt hij. "Wat ik ermee heb proberen aan te geven is dat er in de praktijk van gemeenten en bedieningen onzuivere elementen kunnen zitten die God niet verheerlijken."
Hij wijst erop dat Joel News zo'n anderhalf jaar geleden een onderzoek heeft gedaan naar machtsmisbruik en manipulatie in christelijke gemeenten. Van der Woude: "We ontvingen meer dan honderd pagina's aan reacties. Wat me opviel bij het doorlezen van die getuigenissen was dat manipulatie relatief veel voorkwam bij leiders met een zogenaamde 'gezalfde' bediening. Blijkbaar kon het bestaan dat God een gemeenteleider gebruikte om mensen te genezen, terwijl hij tegelijkertijd gemeenteleden manipuleerde, en hen zo onder invloed van toverij bracht." (...)
Realiteit is ook dat er al meer dan een jaar sprake is van 'pelgrimages' naar T.B. Joshua in Nigeria. Deze 'profeet' trekt van heinde en verre christenen die de kracht van God aan het werk willen zien. Vanuit Nederland hebben al meer dan duizend mensen een reis naar The Synagogue of All Nations in Lagos ondernomen, en nog meer mensen hebben de video's met de genezingen gezien die al enige tijd de ronde doen.
Panhuise en Potuyt zetten na hun bezoek aan Nigeria, met name vraagtekens bij het 'autocratisch regime' van 'profeet' Joshua. De wil van hem is wet, en dat kan leiden tot merkwaardige praktijken. Zo vindt er in The Synagogue of All Nations geen waterdoop plaats (...)
Het avondmaal wordt niet gevierd met brood en wijn, maar met 'gezegend water'. Medewerkers die het kantoor van de profeet betreden, moeten dit volgens ooggetuigen op hun knieën doen. Wie Joshua aanspreekt, mag geen 'broeder' zeggen, maar moet de titel 'profeet' gebruiken. Wie openlijk zonden belijdt, moet ook alle 'oude zonden' die vroeger al eens zijn beleden weer oprakelen.
Volgens Joel News werden Panhuise en Potuyt bij aankomst in Lagos door de assistenten van T.B. Joshua geïnstrueerd dat ze gedurende hun verblijf in de synagogue niet mochten bidden en vasten. "Sommigen accepteren deze dingen alsof het cultureel bepaald is", zegt Panhuise, "maar dit soort geboden gaan volgens mij regelrecht in tegen bijbelse principes." (...)
Mensen die van een bezoek aan T.B. Joshua zijn teruggekeerd maken melding van 'sectarische elementen', meent Van der Woude. (...) Een van de bezoekers vertelde Van der Woude dat ze na terugkomst uit Nigeria moest worden bevrijdt omdat de profeet demonische machten op haar zou been overgedragen.
De kanttekeningen van Nederlandse bezoekers staan niet op zichzelf. Lee Grady, redacteur van het Amerikaanse blad Charisma, schroomde niet om, na terugkeer uit Nigeria, Joshua een 'sjamaan te noemen'. Joshua maakt, zegt Grady, "misbruik van charismatische goedgelovigen". Grady zgt voorts dat in Nigeria inmiddels veel kerken al openlijk afstand hebben genomen van Joshua en de synagogue. (...)
Blijft de vraag of Joshua iemand is die vanwege zijn krachtige bediening de jaloezie en tegenstand van andere gemeenteleiders in Lago oproept, of inderdaad een occulte genezer is. "Het is lastig om vanuit Nederland tot een goede beoordeling van ht fenomeen T.B. Joshua te komen", meent Van der Woude.
Volgens hem zijn getuigenverklaringen "onvermijdelijk gekleurd". Tegenover het feit dat zelfs charismatische voormannen zich van Joshua lijken af te keren, plaatst hij "de getuigenissen van eveneens betrouwbare, nuchtere en geestvervulde christenen die in Joshua wel het werk van God menen te onderscheiden."
Volgens hem is er bij Nederlandse christenen en leiders "(nog) geen eenduidig onderscheid van geest op dit gebied". Daarom concludeert hij dat het bij T.B. Joshua om een 'gemengd koninkrijk' gaat. "Er gebeuren in de Synagogue krachtige genezingen, waarvoor God de eer krijgt. en er is sprake van sectarisme en demonische invloed. "
Uit het artikel 'Gemengde zalving' van profeet T.B. Joshua trekt duizenden, Uitdaging, maart 2002
Baby’s langdurig onderbrengen in kinderdagverblijven lijkt hun sociaal-emotionele ontwikkeling ernstig te verstoren, stelt stelt prof. dr. M. Riksen-Walraven.
Lees het artikel „Langdurige opvang negatief voor baby’s”, Reformatorisch Dagblad, 1 maart 2002
'Simplisme' verweet
Frankrijks minister van Buitenlandse Zaken, Hubert Védrine, de
Amerikaanse buitenlandse politiek. De man zal last hebben gehad
van opvliegers, sneerde Colin Powell, Védrine's Amerikaanse
ambtgenoot, vervolgens. De Atlantische wereld was weer terug bij
haar cliché's. Amerika speelt daarin de rol van simpele cowboy
die eerst schiet en niet denkt. Europa is de oudere tante die
haar beste tijd heeft gehad en maar beter haar mond kan houden.
De werkelijkheid is dat Amerika en Europa de grens hebben
bereikt van wat zij zien als gemeenschappelijk belang.
Lees het artikel Grens gezamenlijk belang Amerika en Europa is bereikt NRC Handelsblad, 1 maart 2002
Lees ook:
Sinds de terreuraanslagen van de 11e september zitten er permanent 70 tot 150 Amerikaanse topambtenaren in een of twee gigantische ondergrondse bunkercomplexen ergens aan de oostkust van de VS.
Lees het artikel: Schaduwregering VS in geheime bunkers, Reformatorisch Dagblad, 1 maart 2002
In het gesprek met niet-christelijke medemensen moeten christenen niet alleen zelf kritische vragen incasseren, meent Klaus J. Diehl.
Lees het artikel Als christen zelf ook kritische vragen stellen, Reformatorisch Dagblad, 26 februari 2002
Kerken en religieuze stromingen die het wonder radicaal ontkennen krijgen het nog knap lastig. Milieus waar het wonder een belangrijke plaats inneemt zijn niet op hun retour, maar zullen in kracht en omvang toenemen.
Godsdienstsociologie is in deze postmoderne eeuw uitgedaagd tot 'wonderzoek'.
De godsdienstsocioloog Hijme Stoffels waagde zich gisteren bij het aanvaarden van zijn ambt als hoogleraar aan de Vrije Universiteit op dit glibberige terrein waar collega's zich zelden vertonen.
Stoffels is bekend van onderzoek naar en publicaties over orthodoxe protestanten, evangelischen en nieuwe religieuze bewegingen. Hij wil nu het 'fascinerende onderwerp' wonderen op de korrel nemen. Hij illu streerde zijn betoog met aansprekende lichtbeelden en videofragmenten.
Wonderbare genezingen, verschijningen, bloedende of melk-drinkende beelden, engelen, doorgevingen: het wonder rukt op, na twee eeuwen van teruggang. Het wonder en het geloof erin trekt zich ook steeds minder aan van kerk- en leeftijdsgrenzen.
Stoffels is vooral geboeid door het religieuze wonder: ,,een onverwachte of verbazingwekkende gebeurtenis die mensen nadrukkelijk toeschrijven aan een positieve ingreep van Hogerhand'', en vooral door mensen die nu geloven in wonderen of beweren er eentje te hebben meegemaakt.
De godsdienstsocioloog heeft geen instrument om te meten of iets een 'wonder' is of
'onzin'. Wel kan hij aan het werk met de vraag: wat beleven mensen eraan? Wat doen ze ermee? Hoe handelen ze op grond van hun geloof in de echtheid ervan?
Stoffels gaat ervan uit dat het wonder volgt op het geloof. Alleen wie in wonderen gelooft zal bepaalde gebeurtenissen als een religieus mirakel
erkennen. ,,Het geloof construeert de ervaring. Wat moet een protestant met een wenend Madonnabeeld? Katholiek worden.'' Sommige moslims beschouwden de val van de Twin Towers als een wonder van Allah; de Amerikanen, toch heel gelovig en in voor wonderen, zagen heel iets anders.
Een wonder heeft sociologisch gesproken een 'geloofwaardigheidsstructuur'
nodig; Jomanda biedt zo'n structuur, maar ook de rk kerk heeft er nog wel iets van.
De protestantisme heeft zich in zijn rationalisme van 'mystery, miracle and magic' ontdaan, het is de godsdienst van de
'ont-tovering' van de wereld, maar erbinnen -charismatische groeperingen en hun gebedsgenezers- en buiten de georganiseerde vormen van godsdienst is het wonder en het geloof erin teruggekomen.
Stoffels wijst op onderzoek. Bestaan er religieuze wonderen?, werd in een enquête tien jaar geleden gevraagd. Ja, zei dertig procent. Zeven jaar later, zelfde vraag: ja, zei veertig procent.
Oude mensen geloven meer in wonderen dan de veertig-vijftigjarigen en ze zijn ook kerkser. Maar jongeren blijken én het minst kerks én het meest wondergelovig. De verschillen zijn niet spectaculair, wel opmerkelijk.
Geloven vrouwen, lageropgeleiden, plattelanders, katholieken, armen meer in wonderen dan mannen, intellectuelen, stedelingen, protestanten en rijken?
Alleen tussen mannen en vrouwen is verschil aantoonbaar. (34 om 45 procent). Ook geloven mensen die bidden méér in de mogelijkheid van wonderen dan niet-bidders.
Stoffels wil echter meer weten: waar denken mensen aan bij 'wonderen', welke betekenis geven ze eraan? Wie verzetten zich tegen het wondergeloof? Op deze en andere vragen wil Stoffels zijn 'wonderzoek' richten.
Van een evangelische internetsite plukte Stoffels het relaas van een vrouw die door gebedsgenezer Jan Zijlstra uit Leiderdorp van haar MS was genezen. Stoffels analyseert het wonder als een verhaal met een 'teken-karakter' - het dient de evangelisatie-arbeid.
Stoffels wil weten in hoeverre er sprake is van weerstand en ongeloof, van strijd tussen erkenning en ontmaskering.
Stoffels rekent scepsis en ongeloof in wonderen bij de moderniteit, de rationaliteit, maakbaarheid, seculariteit die de afgelopen twee eeuwen kenmerkten; wonderen hoorden bij zonderlingen en geloofsfanaten, het was slechts een 'restverschijnsel'.
Maar in het 'postmoderne' vervagen de tegenstellingen tussen ratio en gevoel, inheems en exotisch, tussen schijn en werkelijkheid, religieus en seculier, sacraal en profaan. Stoffels ziet daar het wonder terugkeren, de 'hertovering' van de wereld, post-kritisch, ervaringsgericht, de 'intellectuele schaamte' voorbij, vooral onder jongeren.
Het wonder krijgt zijn kans, denkt hij, in de buitenkerkelijke religiositeit, want de slinkende bestaande kerkelijke instituten zitten opgesloten ,,in een modern vertoog''.
De nieuwe VU-hoogleraar ziet de rol van de religie in de samenleving ,,absoluut niet als uitgespeeld''. Hij voorspelt groei en bloei van postmoderne rituelen en nieuwe religieuze gemeenschappen. En prijst zich gelukkig er met zijn leerstoel bovenop te zitten.
Uit het artikel: Oratie / Wonderen passen bij postmodern, Trouw, 23 februari 2002
Lees ook het artikel 'Bijbelwonderen hebben altijd een doel' uit het Reformatorisch Dagblad
Eerst kijken en luisteren, dan praten, adviseert dr. Alister McGrath christenen die hun geloof aannemelijk willen maken voor postmoderne medemensen. De Engelse hoogleraar was vrijdagavond te gast tijdens de tweede dag van het Paascongres 2002 van de Groningse Gereformeerde Studentenvereniging.
Lees het artikel Apologetiek is eerst luisteren, dan praten, Reformatorisch Dagblad, 15 februari 2002
Meer lezen over McGrath? Zie ook het artikel Apologetiek, een zaak voor iedere Christen van Dick Verburg
HELVOIRT - Het beeld van het christendom in Nederland is, mede onder invloed van de literatuur, heel negatief geworden.
Daarom heeft een christen het moeilijk als hij een ander wil overtuigen van de zegeningen van zijn geloof.
Prof. dr. H.W. de Knijff zette gisteren de studenten op het vrijgemaakt-gereformeerde Paascongres meteen met beide voeten op de grond.
Thema van het congres is apologetiek: verdediging van het geloof. De Knijff merkte als eerst spreker op dat Nederland een hele generatie schrijvers kent die ,,hun
dwangopvoeding in katholieke kloosterscholen en gereformeerde huisgezinnen'' tot een populair thema van hun boeken heeft gemaakt.
Hun schets is voor veel Nederlanders ,,het vanzelfsprekende beeld van het christendom''.
Daarom vinden niet-christenen het een voordeel dat ze eindelijk aan ,,het dictaat'' van het christendom zijn ontsnapt.
De hervormde theoloog schetste gisteren in Helvoirt dit beeld voor degenen die hun niet-gelovige buurman graag willen overtuigen. ,,Ik geef het u te doen om hun argumenten te ontkrachten.''
Er is volgens de Utrechtse emeritus-hoogleraar weinig in het christendom dat moderne mensen overtuigd. ,,Het verleden van het christendom is belast, zijn God onbewijsbaar, zijn bijbel ten offer gevallen aan verregaande historisering, zijn zo duur beleden eenheid een lachertje, zijn huidige inzet voor de mensheid weinig overtuigend en ga zo nog maar even door.''
De afwijzing wordt versterkt door gebrek aan kennis van de gemeenschappelijke geschiedenis. Daardoor is communicatie buitengewoon moeilijk, aldus De Knijff. ,,Een ander punt is het verval van gezag en autoriteit.''
Alles wat met levensleiding en zelfbeheersing te maken had, werd uitgehold. Op bijvoorbeeld het terrein van de seksualiteit ,,werd de kerk als de grote schuldige gezien van de seksuele onderdrukking''.
De moderne mens is blij dat hij dat juk heeft afgelegd. ,,En wat men hierover nu van de kerken verneemt, in het bijzonder vanuit het Vaticaan, versterkt de moderne mens in zijn oordeel dat hij uit die hoek niets goeds hoeft te
verwachten.''Apologetiek, met argumenten het geloof verdedigen, helpt in technische zin niet veel, denkt De Knijff.
,,Wel is apologetiek van belang voor zover zij rekenschap aflegt van het eigen geloof.''
(...)
Ds. Wim Rietkerk, die 's avonds zou spreken, voelde zich verpletterd door De Knijffs schets van de cultuur. Hij erkende dat argumenten niet heel veel opleveren, maar toch zag hij hoop voor de apologetiek en wel voor een nieuw soort apologetiek: niet bewijzen aanvoeren van het christendom, maar de cultuur ontmaskeren. Volgens De Knijff zal dat erg moeilijk zijn, omdat daarbij de éigen cultuur ontmaskerd moet worden.
Uit het artikel: 'Overtuigingskracht christenen gering' Nederlands Dagblad, 15 februari 2002
Woensdag verscheen een rapport over de identiteit van de Gereformeerde kerken in Nederland (synodaal), dat behandeld zal worden door de landelijke synode. Dit naar aanleiding van de verlegenheid die de Gereformeerde synode voelde, in de kerkelijke tuchtzaak rond de kerkelijk hoogleraar Cees den Heyer.
De Gereformeerde kerken scheidden zich in 1884 af van de Nederlands Hervormde Kerk vanwege de vrijzinnige mentaliteit die 'van boven af' door hogere bestuursorganen werd opgelegd. De Gereformeerden wilden meer beschikkingsrecht voor de afzonderlijke gemeenten, in de verwachting dat de gemeente zelf een meer klassiek-gereformeerde prediking en levenswijze voorstond.
In de 60er jaar van de 20e eeuw kwam het echter tot een crisis in de Gereformeerde kerken. Zaten die tot dan toe strak in de leer, met een Schriftopvatting die bijna fundamentalistisch te noemen viel, en veel nadruk op de verzoeningsleer; nu gingen voorname theologen als Herman Wiersinga en H.M. Kuitert kritische vragen stellen bij dergelijke Gereformeerde 'heilige huisjes'.
De crisis is nog niet voorbij, zo bleek toen de Gereformeerde Nieuw-Testamenticus Cees den Heyer een boek uitbracht waarin hij de klassieke Gereformeerde verzoeningsleer afwees omdat deze niet als leerstuk in de Bijbel zou staan. Een storm van kritiek, tot op persoonlijke bedreigingen toe rees op uit orthodox-gereformeerde hoek.
Het kwam tot een tuchtzaak. De Generale synode, het hoogste orgaan binnen de kerk, werd gevraagd de hoogleraar af te zetten. De synode had wel kritiek op de bevindingen van Den Heyer, maar was - vanwege de al te kwistige omgang met de tucht uit het verleden - huiverig de hoogleraar uit zijn ambt te ontheffen.
Het rapport dat zondag uitkwam naar aanleiding van deze specifieke kwestie vraagt meer aandacht voor het orthodoxe geluid in de Gereformeerde kerken. Tegelijkertijd waarschuwt het ervoor, mensen buiten de gemeenschap te zetten wanneer zij 'de regels overtreden'. Het rapport pleit dan ook voor een pluralistische kerkopvatting, waar mensen met verschil van inzicht naast elkaar kunnen bestaan.
Lees het artikel: 'Vervreemding in de kerk' uit het Nederlands Dagblad, 15 februari 2002
De daadkracht van president Bush in zijn strijd tegen terreur ontbreekt in zijn benadering van het Enron-schandaal. Zijn optreden herinnert meer en meer aan zijn tijd als gouverneur van Texas,waar politiek en zakenleven nauw met elkaar zijn verweven.
Lees het artikel: George W. en de politiek van het grote geld, NRC Handelsblad, 12 februari 2002
Hij noemt zichzelf een ouderwets filosoof, op zoek naar waarheid. ,,Ik kan me niet voorstellen dat ik die ambitie niet zou hebben.'' Volgende week houdt prof.dr. René van Woudenberg zijn inaugurele rede, over de rol van het toeval in ons bestaan. Een gesprek over losgewaaide dakpannen en zoekgeraakte liefdesbrieven.
De Amsterdamse hoogleraar en filosoof René van Woudenberg kan het goed vinden met zijn Leidse collega Herman Philipse. Samen zitten ze in het bestuur van het Centrum voor Epistemologie en Ontologie. Pikant: Philipse is het boegbeeld van atheïstisch Nederland, Van Woudenberg overtuigd theïst. ,,Maar in de manier waarop we filosofie bedrijven verschillen we niet zoveel. Hij is net als ik analytisch filosoof. Herman is gevoelig voor argumenten, dat ben ik ook. Hij is slim, direct. Ik debatteer graag met hem.''
Onlangs werd Van Woudenberg (1957, getrouwd, vier kinderen) benoemd tot hoogleraar kentheorie en ontologie aan de Vrije Universiteit. Volgende week vrijdag houdt hij zijn oratie. De nieuwe hoogleraar wijsbegeerte gelooft in de 'publieke functie' van zijn vak. ,,Een filosoof die niet wil debatteren, zei Wittgenstein, is als een bokser die niet in de ring wil.''
Van Woudenberg groeide op in een synodaal gereformeerd gezin. ,,Maar al waren mijn ouders kerkelijk, er werd niet over die dingen gepraat. Alleen in mijn vriendenkring had ik verhitte gesprekken.'' Op de middelbare school in Den Haag raakte hij onder de indruk van Hermans en Reve. ,,Ik weet nog dat ik De Avonden las: dat je zo systematisch de onderkant kon bestuderen. Dat er, behalve in de laatste zinnen van het boek, niets meer was dan het bestaan zelf. Dat gaf een schok, verontrustte me diep. Het kon toch niet zo zijn dat het niet uitmaakt wat je doet in je leven? Er moest toch een point zijn? Daar wilde ik op z'n minst naar op zoek gaan.''
Hoopvol begon Van Woudenberg op de Vrije Universiteit aan de studie Nederlands: daar zou hij méér over de grote vragen te weten komen. Een deceptie, noemt hij het. De colleges behandelden verhaalperspectief, stijl en opbouw, zelden de inhoud. De eerstejaarscolleges wijsgerige vorming, verplicht op de VU, sloegen beter aan. ,,Dat bleek het vak waarnaar ik mijn leven lang op zoek was geweest, zonder dat ik wist dat het bestond.''
Gereformeerd is hij nog steeds, en vooruit, hij wil best als 'christelijk filosoof' door het leven gaan. ,,Ik ben gewoon een van de vele stemmen die afwijken van de dominante stroming, het naturalisme. Filosofen zijn het sowieso verbazingwekkend weinig met elkaar eens.'' En, zegt hij lachend, religieus zijn is 'nou ook weer niet zó'n enorme aberratie' binnen de filosofie. ,,Het atheïsme is een relatief jonge stroming. Hoe je het wendt of keert, Kant beschouwde zichzelf als een gelovig iemand. Descartes, de vader van het moderne, atheïstische denken, zag zichzelf als christen. Hegel en Locke waren ook gelovig. Dus dat is nou niet het punt waarop je een filosoof kunt diskwalificeren.''
Van Woudenberg voelt zich thuis in de Amerikaans-analytische traditie, van filosofen als Alvin Plantinga en Nicholas Wolterstorff -hier nauwelijks bekend. ,,Ik wil het niet via Heidegger over zin hebben'', zegt hij. ,,En het is niet mijn ambitie om het zoveelste boek óver Kant uit te geven. Daar bereik je het grote publiek niet mee. Ik wil mijn eigen vragen stellen en beantwoorden. Selbstdenkend zijn.''
Misschien, zegt hij, is hij 'een heel ouderwetse' filosoof. ,,Ik kan me niet voorstellen dat ik niet de ambitie zou hebben om ware dingen te zeggen. Wat moet je dan? Dan heb je waarschijnlijk de ambitie om verrassende dingen te zeggen. Of shockerende. Maar elk volgend substituut is instabiel. En op een gegeven moment weet je niet meer wat je waarover moet zeggen.''
Een van de 'projecten' waaraan Van Woudenberg meedoet gaat over 'intellectuele objecties' tegen het christendom. ,,Bijvoorbeeld tegen de notie van het kwaad. Ik probeer te begrijpen hoe die bezwaren in elkaar steken. En dan kan ik me ergeren aan wat mensen met veel poeha naar voren brengen. Dan denken ze een overwinning te halen door vage woorden te gebruiken, of door onzuiver te redeneren.''
Zijn oratie behandelt de populaire stelling dat het bestaan product is van toeval. In de visie van Van Woudenberg mag je niet bij voorbaat uitsluiten dat de wereld het resultaat is van een ontwerp. ,,Dat is te gemakkelijk. Je zult toch eerst heel precies moeten verduidelijken wat je bedoelt met toeval. Wil je verder komen, dan moet je begrippen zo precies mogelijk formuleren.''
En dat blijkt nog niet zo eenvoudig. Als iemand op straat een losgewaaide dakpan op zijn hoofd krijgt, zegt Van Woudenberg, kun je dat aan toeval toeschrijven. Alleen, daarmee verkláár je niks, het zegt alleen dat je niets weet over de oorzaak van de gebeurtenis. Het begrip toeval noemt hij, vanwege zijn nietszeggendheid, 'potentieel misleidend'. ,,Toeval is uiteindelijk geen argument tegen ontwerp.'' (...)
Natuurlijk is dat het punt, zegt Van Woudenberg, waarop de theïst en de atheïst elkaar moeten uitzwaaien. ,,Je komt op een niveau dat je niet meer kunt argumenteren. Het debat strandt uiteindelijk op diepe intuïties. Voor Herman Philipse is het heel belangrijk wat de wetenschap zegt. Alles wat we weten is het product van wetenschappelijk onderzoek, vindt hij. En de wetenschap heeft niet kunnen aantonen dat er een leven is na de dood. Als we nu maar goed luisteren naar biologen, naar fysici, meent hij, dan komen we achter de waarheid. Ik heb daar serieuze twijfels over. Het is hoe dan ook een stelling die zelf niet het product is van wetenschappelijk onderzoek.'' (...)
Harde bewijzen mogen er niet zijn, zegt Van Woudenberg, we hebben wél (,,Daar is helemaal niks mis mee'') iets als ervaring, getuigenis, argumentatie. (...)
Uit het artikel 'Filosofie / Dakpan valt: vragen van toeval of plan', Trouw, 8 februari 2002
Voor wie de preek heeft gemist of nog eens rustig wil nalezen is hier de
letterlijke tekst van de prediking door
ds. C.A. ter Linden bij het huwelijk van prins Willem-Alexander en
Máxima Zorreguieta in de Nieuwe Kerk.
Lees hier de preek van C.A. ter Linden, in het NRC Handelsblad
Uit een recent onderzoek van het NIDI (Nederlands interdisciplinair demografisch instituut) blijkt dat Nederlandse vrouwen die volledig voor de kinderen zorgen en een kostwinner naast zich hebben, geen enkele behoefte hebben aan een betaalde baan. En moeders die wél werken (meestal minder dan 20 uur), willen liever minder werken dan meer.
Deze bevindingen staan in schril contrast met datgene wat de overheid het liefst zou zien, namelijk twee partners die allebei ongeveer 32 uur werken.
Het onderzoek zegt niet waar die geringe ambitie om te werken vandaan komt. Het zou kunnen zijn dat mannen te weinig in het huishouden doen, of dat werken op zich niet aantrekkelijk is, of dat er te weinig voorzieningen voor kinderopvang zijn.
Bron: De Volkskrant, 1 februari 2002
(zie verder ook: http://www.nidi.nl/news/nidi1300.html)
DEN HAAG - ,,In PvdA-kring heerst een aversie tegen het gezin''. Tot die conclusie komt P. Cuyvers
in een bijdrage aan Christen Democratische Verkenningen, het blad van het Wetenschappelijk Instituut voor het
CDA.Cuyvers, jarenlang verbonden aan de Nederlandse Gezinsraad en tegenwoordig directeur van een adviesbureau, doet zijn bewering na vergelijking van de aandacht voor het gezin in de verkiezingsprogramma's van CDA, PvdA en VVD.
In zijn artikel stelt hij dat het CDA tot voor kort het monopolie had op het thema gezin. Waar die partij een aparte paragraaf 'modern familie- en gezinsbeleid' hanteert, komt in het VVD-program het gezin nauwelijks aan de orde.
Voor de liberalen ,,is het gezin een van de opties die mensen hebben, maar de politiek dient zich niet bezig te houden met de effecten van die
keuzen''. Wie kinderen krijgt, moet daar dan ook zelf voor betalen. Bij de PvdA bespeurt Cuyvers ronduit een aversie tegen het gezin. Hij verklaart die door te wijzen op ,,van oorsprong revolutionaire bewegingen als communisme en de diverse socialistische varianten daarop'' als onderdeel van de ideologische wortels van de PvdA.
Het gezin als instituut zou aldus in de weg staan van een betere maatschappij. ,,Oude vormen en gedachten'' over zaken als bezit, traditionele man-vrouwverhoudingen en conservatieve opvattingen worden namelijk binnen het gezin door de ene generatie doorgegeven aan de andere.
De visie van de PvdA vertaalt zich in een grote nadruk op instituties als kinderopvang en onderwijs, stelt Cuyvers. Volgens hem is de reden dat werken door de PvdA wordt gezien als plicht en dat ouders alleen recht op (inkomens)steun hebben als zij een maatschappelijke tegenprestatie te leveren.
,,Niet het opvoeden zelf wordt gezien als een keuze met maatschappelijk belang, maar de uitbesteding van ouderschap wordt ondersteund.''
Cuyvers is overigens enkele jaren geleden vanwege het door het CDA voorgestane gezinsbeleid overgestapt van de PvdA naar de
christen-democraten.
Uit het artikel: 'PvdA heeft aversie tegen gezin' Nederlands Dagblad, 1 februari 2002
KARLSRUHE - De tentoonstelling is op 3 februari ten einde, dus zal het de meeste
lezers niet meer lukken deze te bezoeken. Gedoeld wordt op de tentoonstelling
”Spätmittelater am Oberrhein: Alltag, Handwerk und Handel 1350-1525” in het
Badische Landesmuseum te Karslruhe. Gelukkig is er echter een mogelijkheid om de inhoud van de tentoonstelling in alle
rust te bekijken en daar alles over te lezen, omdat er bij deze tentoonstelling een
kolossale driedelige catalogus is verschenen.
De late Middeleeuwen in het zuidelijke gedeelte van het Rijngebied vormden een
periode van grote bloei. In deze tijd ontstonden de nog steeds belangrijke en
mooie steden Basel, Colmar, Freiburg en Straatsburg. Het is ook de tijd waarin de
economie tot een zekere bloei komt en handel, kunst en techniek belangrijke ontwikkelingen doormaken. De
tentoonstelling in Karslruhe biedt een omvangrijk overzicht van het leven in deze tijd en daarbij worden alle facetten
van het dagelijks leven belicht. Zowel de boekdrukkunst als de edelsteenbewerking, zowel het
dagelijks werk van de bouwvakkers als dat van de burgemeesters komt aan de orde. Het
is verrassend hoe veel materiaal hierover bewaard is gebleven en hoe, wanneer dit alles zo bij elkaar gebracht
is, er een vrij compleet beeld van het dagelijks leven in die tijd ontstaat.
Uitgeverij Thorbecke heeft in samenwerking met het Landesmuseum gezorgd dat alles wat er in deze tentoonstelling te zien is, afgebeeld en beschreven wordt in een indrukwekkende set van drie gebonden boeken (”Spätmittelalter am Oberrhein, Alltag, Handwerk und Handel 1350-1525”) met een totaal van 1500 pagina’s en een ongekende hoeveelheid reproducties en afbeeldingen. De in de boeken opgenomen beschrijvingen worden daarbij omgeven door wetenschappelijke artikelen over de verschillende aspecten van het leven toen en daar. Het is onvoorstelbaar dat een dergelijk werk voor in totaal slechts euro 79 te verkrijgen is.
Wie wel eens de wens heeft gehad een paar dagen in een andere tijd te leven, kan deze
reis door de tijd nu maken. Het lezen en bekijken van deze boeken is zo’n rondgang
door stad en land van een geheel andere tijd. Een bezoek aan de goudsmid en de glasschilder maakt duidelijk dat het
destijds gebruikelijk was van gewone gebruiksvoorwerpen toch iets kunstigs te maken. Met welk gereedschap er toen
gewerkt werd en welke kleding daarbij gedragen werd, is ook nog goed te zien. De
steden dankten hun bloei aan de handel. Uit het gebied aan de Boven-Rijn werden hout uit het Zwarte Woud en wijn uit de
Elzas de belangrijkste exportartikelen.
Ook wordt de lezer een kijkje in het privé-leven van de middeleeuwer verschaft.
Onder andere vanwege de vele heiligen waren er wel vijftig feestdagen per jaar, waarop er dus niet gewerkt maar
wel gevierd werd. Zo waren er op die dagen processies en schuttersfeesten. Ook op
de vraag welke ziekten en kwalen er waren en hoe artsen daar iets tegen probeerden
te doen, geven de boeken een antwoord. Verder komen de positie van de vrouw, de scholing van de kinderen en de inrichting
van woonkamer en keuken aan bod.
Lees het artikel Tentoonstelling over geloven in Middeleeuwen, Reformatorisch Dagblad, 30 januari 2002
„Kerken hebben zich de afgelopen decennia te veel met de politiek bemoeid”, zegt J. L. Heldring, columnist en oud-hoofdredacteur van NRC Handelsblad.
Als het aan CDA-leider Jan Peter Balkenende ligt, wordt Nederland geen smeltkroes van niet aan elkaar bindende culturen. Men is welkom in Nederland, indien men bereid is de taal te leren en de Nederlandse normen en waarden te respecteren en in de praktijk te brengen.
Lees het artikel: Balkenende: multiculturele samenleving passé, Trouw, 24 januari 2002
Gideon Levy vraagt zich in het toonaangevend Israëlisch dagblad Ha'aretz af hoe Israël op het punt kon komen dat militaire troepen hoogzwangere Palestijnse vrouwen verhinderen bij een ziekenhuis te komen. Lees het tragische verhaal van pasgeborenen die niet hadden hoeven sterven.
Lees het artikel War against the unborn, Ha'aretz - english version, 24 januari 2002
Het migratiepatroon is al decennialang bekend uit ontwikkelingslanden. Een man of een vrouw trekt van het platteland naar de stad in de hoop daar een beter bestaan op te bouwen. Nadat werk en een onderkomen zijn gevonden, volgt de rest van de familie. Deze gefaseerde migratie doet zich ook voor bij mensen die uit arme naar rijke landen komen, ongeacht of dit arbeidsmigranten zijn, economische vluchtelingen of asielzoekers. Eenmaal gevestigd hebben ze recht op gezinshereniging of gezinsvorming en kunnen ze hun familie, kinderen, ouders, bruid of bruidegom uit hun land van herkomst laten overkomen. Het recht op een gezinsleven is vastgelegd in artikel 8 van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens en het wordt geacht gunstig te zijn voor het welzijn van de migrant.
Gezinshereniging en gezinsvorming zijn de belangrijkste toelatingsgrond voor vreemdelingen in Nederland. Hoewel Nederland een restrictief beleid zegt na te streven, bestaat bijna de helft (45 procent) van de jaarlijks instroom van 40.000 nieuwe toegelatenen uit gevallen van gezinshereniging of gezinsvorming. Aan deze migrerende gezinsleden worden geen eisen gesteld, omdat daarmee het recht op gezinsleven en de vrijheid van partnerkeuze aangetast zouden worden.
Lees het commentaar: Gezinsvorming, NRC, 23 januari 2002
Burgemeester Cohen is met zijn pleidooi voor een ethisch reveil op de goede weg, vindt dr. Hans Ester. Hij betwijfelt echter of het de PvdA wel menens is in haar strijd tegen de verslonzing.
Lees het artikel: PvdA moet helder zijn over mensbeeld, Reformatorisch Dagblad, 15 januari 2002
Hoe goedgelovig kunnen we zijn? Met 15 en straks 22 kapiteins op het schip zal het politieke Europa geen stand houden. Munten kunnen niet tegen politieke instabiliteit. Conclusie: de euro is geen lang leven beschoren.
Lees het artikel: Weldra sterft de euro, Groene Amsterdammer, 12 januari 2002
T.W. Muller
Eind vorig jaar deed het Evangelisch Werkverband aan alle leden van de triosynode van de Samen-op-Wegkerken vergeefs een oproep zich uit te spreken tégen homoseksualiteit. Met het toezenden van een themanummer van EW-actueel over homoseksualiteit aan alle kerkenraden heeft het Evangelisch Werkverband gepoogd alsnog haar gelijk te halen. Is dat verstandig? Het antwoord moet wel ontkennend zijn.
Bij een kerkelijk conflict kan men naar de zogeheten 'kerkelijke rechtbank' stappen. In de meeste kerkgenootschappen oordeelt de Generale synode, of een commissie belast door de synode. Maar wat nu als de synode zélf een onjuiste beslissing neemt? Is er een instantie die de synode beoordeelt op haar doen en laten? Volgens het EW kennelijk wel. De gezamenlijke synode van de Samen-op-Wegkerken heeft binnen de beoogde Verenigde Protestantse Verenigingskerk aan kerkenraden wellicht ruimte gelaten voor het zegenen van relaties tussen mensen van een gelijk geslacht, dat wil niet automatisch zeggen dat die kerkenraden hier ook gebruik van maken, zo moet het EW gedacht hebben.
Zo kreeg iedere kerkenraad van de Samen-op-Wegkerken een nummer van 'Gods meesterwerk' toegezonden, waarin in verschillende artikelen ingegaan wordt op homoseksualiteit, en waarom homoseksuele handelingen niet op goedkeuring kunnen rekenen.
Het EW miskent hiermee feitelijk het geestelijke gezag van de synode, alsmede de competentie van predikanten om hun gemeente in dit vraagstuk te begeleiden. Maar wat erger is: zij werpt een steen in een vijver die net tot rust gekomen was na grote beroering. "Wij zullen behoorlijk donderjagen" zei Hans Eschbach bij het vieren van de zesde verjaardag van het EW. De vraag is of de Kerk daarbij is gebaat. De standpunten waar het EW en het overgrote deel van de Gereformeerde Bond in het vraagstuk van homoseksualiteit op staan, zijn allengs bekend. En - voor alle duidelijkheid - het zijn standpunten waar de Stichting Europese Apologetiek zich grotendeels in kan vinden. Maar wat is de zin van het herhalen ervan, na de beslissing van de Triosynode afgelopen november?
Zeker bedoelt het EW toch niet te suggereren dat de beslissing overhaast genomen is, na decennialange discussie, of dat de synodeleden even hun theologische kader niet meer helder hadden? Men wist, allen, heel goed wat men deed en uitsprak, en waarom. Men kan ongelukkig zijn met de beslissing zoals die op de synode is gevallen, en de Stichting is er ook ongelukkig mee, maar niemand kan menen dat de beslissing ondoordacht is geweest.
En dat is het voornaamste waarin het EW laakbaar is; dat ze de jarenlange zorgvuldige discussies die er zijn gevoerd op diverse niveau's binnen de kerken ontkent. Discussies waaruit bleek, dat men op grond van dezelfde bijbel tot verschillende bevindingen kon komen, ook als men hetzelfde hermeneutische kader hanteerde, hetgeen nog lang niet altijd het geval is.
Het EW walst als een olifant door de porseleinkast over die ervaringen heen, alsof die gesprekken nooit plaatsgevonden hebben. Daarmee doet ze onrecht aan de cultuur van respect en bereidheid tot luisteren die de protestantse kerken zich in hun geschiedenis - door schade en schande wijs geworden - hebben eigen gemaakt. Het EW gedraagt zich als de jonge theologiestudent die alles beter denkt te weten dan ouderling en hoogleraar.
Godsdienstige uitspraken over homoseksualiteit zijn door de uitlatingen van de vertegenwoordiger van een andere Abrahamitische religie, imam Khalid El-Moumni, zeer in de publieke belangstelling komen te staan. Ze kunnen mensen pijn doen, en brandmerken. Wanneer het EW homoseksualiteit dan ook expliciet een uitvinding van de duivel noemt, haalt zij terecht de woede van homobelangengroeperingen over zich heen. Het is daarom niet ondenkbaar dat het EW met haar onbesuisde opmerkingen een wettelijk verbod op de morele afwijzing van homoseksuele relaties en handelingen vanuit godsdienstige overwegingen dichterbij brengt.
Hoezeer dat ook een beschadiging zou zijn van het recht op vrije meningsuiting, en daarom verre van wenselijk, het is begrijpelijk als homoseksuelen zichzelf willen beschermen tegen kwetsende uitlatingen van kerkelijke kant. Daarom is het EW niet alleen pastoraal onverantwoord in haar uitlatingen, maar ook apologetisch onverantwoord. Wil men in een vraagstuk dat zo precair is als homoseksualiteit een afwijkend geluid laten horen, dan zal men zeer tact- en respectvol moeten spreken. Doet men dit niet, dan spreekt men feitelijk voor dovemansoren, en preekt men dus alleen voor eigen parochie.
Tweede Kamerlid Clemence Ross vindt dat het rapport “Eten en genen” van de commissie Terlouw slechts de halve waarheid over de toelaatbaarheid van biotechnologie bij met name de voedselproductie weerspiegelt. In opdracht van het kabinet heeft de commissie Terlouw een jaar lang deskundigen, organisaties en ‘gewone’ burgers op allerlei manieren de gelegenheid gegeven om hun mening te geven over de toepassing van biotechnologie in voedsel.
Een aantal organisaties, bijvoorbeeld Greenpeace en Natuur en Milieu, haakte tijdens het debat af, “maar niet omdat ze tegen alle biotechnologische toepassingen
zijn”, aldus Clemence Ross. “Dat beeld dat is opgeroepen, is pertinent onjuist. Veel organisaties waren slechts tegen een aantal toepassingen van biotechnologie, maar naar hen werd niet geluisterd.”
Lees het artikel Rapport Eten en Genen weerspiegelt halve waarheid, CDA-website, 10 januari 2002
Het recht om niet geboren te worden In het Franse parlement heeft vandaag een debat plaats over de vraag of het terecht is dat iemand een schadevergoeding kan claimen voor het feit dat hij geboren is. In feite een absurde vraag. Bestaat er een recht om niet geboren te worden?
Lees het artikel: Het recht om niet geboren te worden, Reformatorisch Dagblad, 10 januari 2002
’s-GRAVENZANDE - Verzoening door voldoening. Met deze kernachtige formulering hebben in de loop der eeuwen veel theologen het verlossingswerk van Christus samengevat. Dr. A. H. van Veluw onderstreept haar. Maar dat Christus’ offer gebracht is om Gods toorn te stillen, acht hij een karikatuur van de klassieke verzoeningsleer. "De kruisdood is vooral een juridische genoegdoening jegens de slachtoffers in deze wereld."
Lees het artikel „Jezus stierf vooral voor slachtoffers”, Reformatorisch Dagblad, 10 januari 2002
AMSTERDAM - Met lijsttrekker Pim Fortuyn heeft Leefbaar Nederland een hengel uitgeworpen in de VVD-vijver. Fortuyn vindt zijn belangrijkste aanhang in dezelfde groep kiezers als de VVD'ers Zalm, Jorritsma en Dijkstal.
Dat blijkt uit onderzoek naar de aanhang van politici, dat het Amsterdamse onderzoeksbureau Motivaction deed in samenwerking met Trouw.
Uit het onderzoek komt de PvdA naar voren als grootste partij. Maar die partij heeft met het vertrek van Kok een kiezersbinder
verloren. Lijsttrekker Melkert geniet weliswaar vertrouwen in bijna alle kiezersgroepen, maar staat bij geen enkele groep bovenaan.
De top-5 van populairste politici wordt gedomineerd door de VVD'ers (Zalm, Jorritsma,
Dijkstal). Van die drie staat Zalm het sterkst; de minister scoort bij vrijwel alle kiezersgroepen hoog en wordt in populariteit alleen overtroffen door de lijsttrekker van GroenLinks, Paul Rosenmöller.
Rosenmöller wordt in alle lagen van de bevolking geschaard onder de meest aansprekende politici. Wat niet zeggen dat er ook massaal op hem wordt gestemd; in dit onderzoek valt voor GroenLinks geen winst te ontdekken.
D66-fractieleider Thom de Graaf komt zelfs bij de traditionele progressieve kiezersgroepen van D66 niet in de top-5 voor. En bij de groepen in het politieke midden geniet hij weinig vertrouwen.
Fortuyn doet het juist in dat politieke midden goed. ,,Omdat Fortuyn traditionele waarden als gemeenschapszin en verantwoordelijkheid combineert met eigenzinnigheid en
recalcitrantie'', zegt Motivaction-onderzoeksleider Martijn Lampert. In de belangrijkste kiezersgroep is Fortuyn daarmee vooral een concurrent van de liberalen.
(...)
Uit het artikel: Fortuyn vist in VVD-aanhang,
Trouw, 9 januari 2002
Ian Wilmut, die in 1996 medeverantwoordelijk was voor het begeleiden van de geboorte van het gekloonde schaap Dolly, heeft in een boek uitgebreid verslag gedaan van de ontwikkeling van dit wereldberoemde dier. Tevens schetst hij de mogelijkheden, beperkingen en gevaren van de nieuwe kloontechniek
Lees het artikel: Kloonpionier grijpt naar noodrem, Reformatorisch Dagblad, 8 januari 2002
De beroemde astrofysicus Stephen Hawking is vandaag 60 jaar geworden. Een wonder, want rond 1960 gaven artsen het genie te kennen dat hij nog maar enkele maanden te leven zou hebben.
De ernstig lichamelijk gehandicapte Hawking wordt door veel astronomen gezien als de tweede Albert Einstein. De rolstoelgebonden natuurkundige is hoogleraar aan de universiteit van Cambridge. Daar zal deze week ter gelegenheid van de verjaardag een internationaal symposium worden gehouden.
Lees het artikel Stephen Hawking 60 jaar, Reformatorisch Dagblad, 8 januari 2002
DEVENTER - Zetelt in het Kremlin een oprecht zoon van de Russisch-Orthodoxe Kerk? Voor vader Tichon, naar eigen
zeggen de biechtvader van president Vladimir Poetin, lijdt dat geen twijfel: het Russische staatshoofd is „echt een
orthodox christen, niet slechts een naamchristen.” Zijn Nederlandse ambtgenoot, aartspriester Theodoor van
der Voort uit Deventer, stelt zich voorzichtiger op: „Je kunt niet in iemands hart kijken.”
Lees het in het artikel Hoe religieus is Vladimir Poetin? Reformatorisch Dagblad, 7 januari 2002
DOORN - „Huiver voor dogmatisme kan niet als uiting van postmodernisme worden afgedaan. Het is de kerkgeschiedenis zelf die deze huiver oproept.” Dat zei prof. dr. J. Muis, hoogleraar in Utrecht, vrijdagmiddag in Doorn. Zijn coreferent, prof. dr. J. W. Maris uit Apeldoorn, stelde dat in het kerkelijk dogma de autoriteit van de Schrift wordt voortgezet.
Zie het artikel „Dogma zet autoriteit van Schrift voort”, in het Reformatorisch Dagblad, 4 januari 2002
Nog zie je het in de kern van dorpen en steden: de markt met de kerk en het raadhuis. Godsdienst, overheid en economie als de drie-eenheid die welvaart, welzijn en geluk, recht en vrede, orde en moraal garandeert. In Oost-Europa nam de overheid de rol van markt en kerk(en) over, in het Westen kropen overheid en kerk in hun schulp terwijl de markt groeide. Het resultaat in beide gevallen: de mooie harmonie is (voorgoed?) verstoord.
Verval van normen en waarden, verbrokkeling van de sociale cohesie, verloedering, zinloosheid, materialisme: ook wie zich realiseert dat de samenleving nooit een ideaal huis is geweest, kan op zijn vingers natellen dat het huis met broos geworden fundamenten en verslapt gebinte minder waard is, nieuw pleisterwerk, meer open ramen, meer verlichting ten spijt.
De Amsterdamse burgemeester J. Cohen is bepaald niet de eerste of enige die daar eens de vinger oplegt. Of in een adem spreken van 'niet meer gedogen' en 'taak van kerken en religie' wel zo vruchtbaar is valt te betwisten, maar niet het onbestemde gevoel dat het huis van de samenleving kraakt in zijn voegen en dat je soms wel 'help!' zou willen roepen. En niemand komt, want niemand weet hoe of wat.(...)
Christian Wolff is dominee van de Thomaskirche. Hij leeft in een samenleving waar de overheid - eerst die van het Derde Rijk, aansluitend die van de DDR - indertijd kerk en markt aan zich heeft onderworpen. De markt heeft dat uiteindelijk niet gepikt, heeft hard teruggeslagen en heeft die overheid voorgoed uitgeschakeld. De kerk daarentegen is al gauw met de pootjes omhoog gaan liggen en begon haar positie als minderheid in de marge, ver weg van macht en markt, te idealiseren, opnieuw te ideologiseren: zo zalig klein was het toch ook ooit begonnen, in die dagen van Keizer Augustus en die van Pontius Pilatus. Wolff noemt dat de leugen van het heilzaam wegschrompelen. (...)
De dominee vindt dat zijn kerk haar plaats aan de Grote Markt terug moet zien te winnen. En Bach kan hem daarbij helpen. Alsof overigens het idee van Cantate-diensten al niet jaren oud is wijst hij op zijn Motettendiensten: de uitvoering van een deel van een Bach-cantate gaat dan vergezeld van een korte overweging en gebed. De diensten genieten een goede reputatie en gelovigen en zij die zich als 'religieus-onmuzikaal' beschouwen stromen binnen. Hoe spreek je die aan in je overweging? Met 'dames en heren'? Geachte toehoorders, gasten? Wolff kiest voor 'Dierbare motetten-gemeente'.
Zo wendt hij de kostbare schat van het cultuurgoed aan voor enige zending en verkondiging. Wolff voegt meteen toe: ,,Ieder zendingswerk moet ondubbelzinnig afwijzen dat de eigen confessie de absolute waarheid in pacht zou hebben. Maar ook niet de fout begaan het heil te zoeken in religieloosheid, in de Verlichte Geest, in een vernietigende secularisatie.'' 'Religieus-onmuzikaal' prima, maar sluit het 'religieus perspectief' niet uit, luidt zijn bede. De kerken moeten op hun beurt niet te preuts zijn om in woord en daad te laten zien waar ze voor staan, sinds 11 september meer dan ooit ook in vragen van religie en geweld.
Dat religieuze perspectief krijg je niet gemakkelijk zonder groeipakket. In de DDR moest elke jongere zich aan de Jugendweihe onderwerpen, een ritueel annex geloofsbelijdenis in de Boeren- en Arbeidersheilsstaat van de DDR. Na de Wende en de val van de DDR bleef de 'Jugendweihe' maar nu helemaal zonder inhoud.
Daartegenover wil Wolff de ouderwetse belijdeniscatechese, Konfirmandenunterricht, nieuw leven inblazen. Hij gelooft dat hij een goed aanbod heeft, een aanbod dat de verhouding Jugendweihe-Konfirmation (nu in Leipzig zeven tegen een) kan ombuigen. Vorig jaar had hij een vijftigtal Konfirmanten van wie twintig niet eens gedoopt waren.
Hij pakt het streng aan, met een schriftelijk contract. Hij zorgt voor een interessant program van intensieve kennismaking met het geloof, zij verplichten zich het hele programma mee te maken. Wolff gruwt van het huidige aanbod van de kerken - katholiek én evangelisch: een even vrijblijvende Jugendweihe met een vaag christelijk sausje, spottend confirmation light genoemd. We moeten juist de jongeren iets goeds aanbieden én iets van hen eisen, daar is belangstelling voor, is Wolffs ervaring nu.
Staat noch kerk bewijst de jongeren of de samenleving een dienst als met een al-gedogende, niets-eisende Jugendweihe de onverschilligheid en desinteresse bevestigd wordt, vindt Wolff. Hij is overtuigd dat zijn geloof juist nog steeds de kracht heeft weefsel tegen de sociale ontbinding te verschaffen en dat de samenleving mensen nodig heeft die in het christelijk geloof weten te wonen als in een solide huis.
En Bach kan helpen, met zijn onsterfelijke muziek en zelfs met zijn belegen jargon. Want Wolff gelooft dat moeizame woorden als Todessehnsucht, Sünde, Weltverachtung zijn af te stoffen en actueel te vertalen.
Zijn jonge 'Konfirmanten' belooft hij serieus te nemen. Willen ze geen Bach? Dan niet, maar wel andere stevige kost. De boodschap moet je niet verstoppen of toedekken, niet als twee druppels water laten lijken op algemene waarheden. Ooit moet aan de pleinen van de stad niemand meer twijfelen waar de kerk staat en vooral waarvoor.
Uit het artikel: "Geloof en stad / Tegen de leugen van heilzaam verschrompelen", Trouw, 4 januari 2002
BRUINISSE - Man en vrouw in de vroegchristelijke kerk hadden een nagenoeg gelijke positie. De ongelijkheid die nu in veel kerken bestaat, stamt uit later
tijd. Het zijn bekende kerkvaders als Augustinus en Tertullianus geweest die een eenzijdig standpunt over de positie van de vrouw in de kerk naar buiten brachten. Met die stelling zette kerkhistoricus mw. prof. W.H. Otten gistermiddag in tijdens de winterconferentie van de reformatorische studentenvereniging CSFR in het Zeeuwse Bruinisse.
Vrouwen in de vroegchristelijke kerk hadden volgens Otten veel meer te zeggen dan vooraanstaande kerkvaders die zich graag op de vroege kerk baseerden, dachten, stelt Otten.
Uit het artikel: 'Kerkvaders schuldig aan eenzijdig vrouwenstandpunt' Nederlands
Dagblad, 4 januari 2002
De Britse hoogleraar Elaine Storkey gaf op de Winterconferentie van studentenvereniging CSFR een lezing over "de eenheid en eigenheid van man en vrouw". Het huidige tijdperk is er een van verwarring volgens Storkey. Hedendaagse vrouwen willen mannen die gevoelig én stoer zijn, hetgeen voor mannen erg verwarrend is. Tegelijkertijd laten mannen zich in hun bezigheden wel leiden door wat stoer is en wat niet. Kerkgang en studie wordt (Britse) mannen niet als mannelijk ervaren, zodat zij deze bezigheden laten voor wat ze zijn.
Ook maakt Storkey zich zorgen over de seksualisering van de cultuur. Mensen weten volgens Storkey niet meer hoe men met intimiteit om moet gaan.
Lees het artikel „Bijbel leert eenheid man en vrouw” in het Reformatorisch Dagblad, 3 januari 2002
HEINENOORD (ANP) - Het omstreden religieuze Efraïm Genootschap vindt het vreselijk dat Jezus Christus nog niet is teruggekomen om zijn trouwe volgelingen op te halen.
De leider ervan had dat wel voorspeld, maar ongehoorzame gelovigen zouden Gods plannen hebben gedwarsboomd.
Dat schrijft de profeet, alias H. van Geene, in een artikel dat nieuwjaarsdag op zijn website is geplaatst. Op grond van berekeningen had hij beweerd dat eind 2001 ,,de bruid'', dat symbool staat voor christenen die radicaal voor Jezus hebben gekozen, opgenomen zou worden. Maar dat zou pas mogelijk zijn als de bruid voltallig en geheel klaar is voor de opname.
Als aan een van die voorwaarden niet is voldaan, ,,zal ook de opname van de bruid niet op de tijd geschieden die God Zich had gesteld'',
schrijft de profeet, die dinsdag niet voor commentaar bereikbaar was. Hij wijt het uitblijven van ,,de Bruidegom'' aan de leugens over het Efraïm Genootschap die bepaalde christenen volgens hem expres hebben verzonnen en aan pogingen om anderen te weerhouden zich bij de bruid te voegen.
Eind oktober ontstond commotie rond het Efraïm Genootschap in Heinenoord. Twee gezinnen uit Borne hielden hun kinderen enige tijd thuis van school, omdat ze naar een evangelisatiebijeenkomst in Duitsland wilden. Het Openbaar Ministerie en de Raad voor de Kinderbescherming stelden een onderzoek in naar de gang van zaken in het genootschap. De uitkomsten daarvan zijn nog niet bekend.
Uit het artikel: Leider Efraïm Genootschap: Jezus komt later terug, Trouw, 1 januari 2002
Zie ook het artikel: Efraïm Genootschap is treurig gestemd in het Reformatorisch Dagblad, 2 januari 2002
Aantal bezoekers sinds 5 jan. 2002:
UNIVERSI FINIS VERITAS!
Site design: Copyright ©
1998-2001 Stichting Europese Apologetiek
Pagina gemaakt op: 30 maart 2002
Pagina bijgewerkt op: 24 juni 2002
Algemene disclaimer:
Het is de bedoeling van de stichting Europese Apologetiek
(verder aangeduid met: "de stichting") om
wetenschap en onderzoek te bevorderen. Het is geenszins de bedoeling van de stichting of van de
evtl. auteurs van artikelen om mensen te kwetsen of hen een slechte naam te
geven, maar integendeel te helpen qua rationele inzichten en te waarschuwen voor mogelijke gevaren, zoals sekten en andere dubieuze bewegingen. De inhoud van de artikelen, recensies, enz.
vertegenwoordigt de mening van de auteurs en niet per se van de stichting.
M.b.t. het toeschrijven van sommige (bijv. sektarische, onethische,
irrationele, bijgelovige, occulte, enz.) eigenschappen aan bepaalde groepen,
stromingen of individuen op webpages van deze site: het gaat hier alleen om meningen en niet om
stellingen van juridische kracht; er wordt alleen aangegeven dat er mogelijkheid is voor het toewijzen van die eigenschap(pen) aan de genoemde groepen. Dit geldt ook voor de keuze van links naar andere sites, of links naar offsite artikelen.
Hiermee bent u, bezoeker van deze site, erop attent gemaakt dat
de pagina's en de links op deze site, u kunnen confronteren met kritische meningen.
Het is geheel uw eigen verantwoording als u ervoor kiest om verder te gaan kijken en
de
stichting stelt zich hiervoor niet aansprakelijk.